Ik weet niet of ik wel in de hemel terecht wil komen. In menig Vlaams café hangen de volgende wijze woorden aan de muur: “In de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier.” Dat geeft toch te denken, nietwaar?

Maar vandaag overwin ik mijn angst voor bierschaarste en klim ik naar de hemel. 70 ton staal zijn er gebruikt om dat in Alkmaar mogelijk te maken. Een creatieve geest heeft bedacht dat je met trappen de Grote Kerk langs de buitenkant kunt beklimmen, tot het noktorentje aan toe waarin de beiaard elk uur klinkt…

Deel 1 van de trap voert je naar een platform op 20 meter hoogte. Daar kun je door een raam de kerk in en loop je over een loopbrug, hoog boven de kerkvloer, onder het prachtig door Jacob van Oostsanen beschilderde gewelf door waarop je de sprekende afbeeldingen kunt bewonderen van de gewelfschildering Het Laatste Oordeel.

Met een volgende trap klim je naar een hoger gelegen loopbrug die over de nok van het kerkdak naar het torentje voert waarin het carillon hangt. Je bent hier op 40 meter hoogte en hebt aan alle kanten een schitterend uitzicht over de stad – en verder…

Je bent nu in de hemel en van bier is hier inderdaad geen sprake! Tijd dus om weer 40 meter af te dalen, naar de begane grond… Daar geven we ons terstond over aan aardse genoegens als thee en cheesecake… Een biertje doen we vanavond wel, als we in de tuin zitten en de koelte van de avond over ons neerdaalt.

Daarna trekken we de stad in want we hebben nog wat boodschappen te doen. Het is er relatief rustig, ik vermoed dat veel mensen vandaag naar het strand zijn getrokken. The place NOT to be today, is mijn bescheiden mening. Geef mij maar de grachten van Alkmaar…