Op zaterdag 6 november trok ik naar Amsterdam om een stukje mee te lopen in de Klimaatmars. Ik schreef eerder al over mijn wandeling door Amsterdam en over museum Het Schip. Vandaag deel drie van het verslag… Drieluik voltooid.

Na mijn lunch in de cafetaria van het museum loop ik nog door de net geopende tentoonstelling over de Nederlandse kunstenares en grafica Fré Cohen (1903-1943). Zij ontwierp grafisch drukwerk voor de gemeente Amsterdam, voor de socialistische beweging, vakbonden en coöperaties. De titel van de tentoonstelling: “Vorm en idealen van de Amsterdamse School”. Ik bespeur echter onrust in mijn lijf, ik wil op tijd in het Westerpark zijn om… nog een bockbiertje te drinken bij Troost en tóch op tijd te zijn om nog een klein stukje mee te lopen met de Klimaatmars.

Hieronder een kleine greep beelden van de tentoonstelling, die overigens tot september 2022 loopt – tijd genoeg dus om terug te keren en alles op mijn gemakje te bekijken! Behalve veel grafische ontwerpen maakte Cohen ook aardige schilderijtjes!

Voordat ik er echt de pas in zet, maak ik nog een rondje over het parkachtige Spaarndammerplantsoen met z’n fraaie flatgebouwen…

Door de Zaanstraat loop ik naar het tunneltje onder het spoor… Aan de andere kant hoor ik al muziek. De straten zijn nat, het heeft een tijdje gemiezerd en het gaat opnieuw regenen. Ik zoek de warmte op van het proeflokaal van Brouwerij Troost. Ik bestel een bockbiertje en drink mijn glas rustig genietend leeg… Overigens vind ik € 4,90 voor 25 cl bier wel aan de prijs! Waarschijnlijk NAP = Nieuw Amsterdams Prijsniveau.

Het is droog als ik weer naar buiten loop. Ik begeef me richting het geluid dat van verre aankondigt dat er een rumoerige optocht aan komt lopen! De politie is aanwezig maar niet massaal. Ach, hoort er allemaal bij, bij een demonstratie.

Ik loop de demonstranten een stukje tegemoet en voeg me bij hen. Zingend en scanderend loopt de massa naar een groot veld in het Westerpark. Zeker 40.000 mensen verkondigen de urgente boodschap dat de mensheid nú moet ingrijpen om klimaatellende en uitputting van Moeder Aarde te voorkomen… Een jong stel heeft op een groot vel papier de gevolgen voor Nederland in beeld gebracht. Hun kaart krijgt veel aandacht – ze maakt duidelijk wat de consequenties zijn van de stijging van de zeespiegel!

Ik schrijf dit stukje ruim een week later, op zondag 14 november. In Glasgow is twee weken gepraat door 200 landen. De slotverklaring straalt onvoldoende vastberadenheid uit. Goede intenties genoeg, maar als het er op aan komt, is de wereld niet in staat het probleem van de opwarming en de uitputting van de aarde te adresseren. Ik was en blijf somber gestemd… Mijn enige hoop blijft gevestigd op een nieuwe generatie politici en ondernemers die wél visie hebben en wél daadkrachtig zijn… maar ik vrees dat zij te laat de touwtjes in handen zullen krijgen… Zij die het nu voor het zeggen hebben, zijn veel te veel gehecht aan hun economische en/of hun machtspositie! Ze DURVEN niet.

Ik luister een tijdje naar de toespraken maar vind ze niet inspirerend. Net als bij de regeringsleiders in Glasgow, wordt er teveel blablabla verkocht, om met Greta Thunberg te spreken. Ik druip af. Te voet wil ik naar station Sloterdijk lopen… en zo geschiedt. Een aardige wandeling, ik kan niet anders zeggen.