Het is zaterdag en na een grijze start van de dag, is de zon er prachtig doorgekomen. Aan het eind van de middag rijden we naar Bergen en parkeren op de parkeerplaats aan het begin van de Uilenvangerweg. Om tien over zes steken we de N510 over. Herman Gorter staat stilletjes op zijn plekje tussen de bomen…

Het is stil in de duinen: Nederland zit aan de maaltijd en/of is aan de buis gekluisterd, kijkend naar wat zich in Zandvoort afspeelt… Dat maakt dat wij amper andere mensen tegenkomen. Die rust voelt zó weldadig! Ik voel me dankbaar dat wij hier wandelen mogen…

We maken de ‘gele wandeling’, maar dan in omgekeerde richting. Het is best bijzonder om te merken dat dezelfde wandeling er helemaal anders uitziet als je haar in tegenovergestelde richting aflegt: je denkt dat je het allemaal wel weet en kent – maar er zijn genoeg momenten dat we verrast worden en dat het lijkt alsof we hier nog nooit hebben gelopen…

De zon zakt al aardig richting horizon. Voor we begonnen te lopen, hebben we het gecheckt: om 20.25 uur gaat ze onder. Mijn wekker staat elke dag op 6.50 uur. Ik draai me dan nog eens om, luister om 7 uur naar het nieuws en sta dan op. De zon is deze dagen rond die tijd nog niet op! Ja mensen, aan alles merk je dat het najaar in aantocht is – óók aan de dagen die korter worden. Over dik twee weken is het ongeveer even lang licht als donker, en daarna krijgen we steeds minder daglicht en gaan we ’s avonds weer een kaarsje aansteken…

We zien aardig wat paardendrollen op het wandelpad liggen. Is het weer zo laat? Zijn er ruiters die zich weer eens niet aan de regels houden!? Echter, die gedachten moet ik terugnemen: o ja, er wonen Exmoor ponies in de duinen… dat was ik even vergeten!

We wandelen verder… Naarmate het einde van de dag nadert, kleurt het zonlicht oranje en wordt er een warme gloed over het duinlandschap gelegd…

Niet alleen het licht neemt af, ook de temperatuur daalt… Had ik het daarnet nog te warm met een sweater aan, nu ben ik blij dat ik ‘m heb aangetrokken! Iets over achten zijn we terug bij de auto. Als we, bijna thuis, over de N9 rijden, zien we de zon vuurrood ondergaan; waren we nog maar even naar het strand gereden!