Deze blog is bij de concepten blijven hangen. Ik schreef ‘m op 13 augustus. Vandaag publiceer ik ‘m alsnog…

Het is zowat half augustus en dan begint de struikheide te bloeien. Dit is zeker ook een leuke tijd om de duinen in te trekken, vooral het Schoorls duingebied waar veel heidevelden zijn. Vrouwlief en ik parkeren onze bolide bij de Uilenvangerweg en stappen gezwind het avondlijk duin in. Helaas is de zon verdwenen achter het zoveelste wolkenveld dat deze redelijk zomerse donderdag komt verstoren…

We zijn benieuwd, immers, maandag maakten we hier ook al een ommerdepommetje en toen begon de hei net uit te lopen: sommige pollen waren al paarsroze gekleurd, de meeste heidevelden echter lagen er nog bruingroen bij. Het ziet er naar uit dat het vandaag anders is: de heidelandschappen kleuren! Ik schat in dat het hoogtepunt ergens volgende week zal vallen, en dan is het afhankelijk van wat het weer doet, hoe lang de heide mooi blijft… Laten we hopen op fris zomerweer, dan kunnen we er het langst van genieten!

We kiezen voor het pad dat enigszins parallel loopt aan de Zeeweg. Langs dat pad liggen kleinere, beschutte heideveldjes en we hopen dat die al volop in bloei staan. We hebben dat goed ingeschat…

Tweemaal kruisen we een fietspad: eerst de Helmweg, daarna de Korteweg. Op die tweede kruising staat een wegwijzerpaaltje: drie LAW’s komen hier langs: het Trekvogelpad, het Groot Frieslandpad en het Nederlands Kustpad, plus nog een aantal lokale wandelingen. Een waar wandelknooppunt!

We vervolgen onze route. Het pad stijgt langzaam, ook hier bloeit de heide al mooi, maar meer in toefjes. Daartussen zie je allerlei andere kleurtjes: mossen, grassen, de zandbodem… Boven zee zien we scheuren in het wolkendek ontstaan, wie weet krijgen we toch nog een scheut zonlicht?

We komen langs het koepeltje van Thabor en klimmen door ‘de vallei’ omhoog. Dan lopen we een stuk door dennenbos om ten slotte uit te komen op het fietspad (Helmweg) dat we een eindje volgen. Opeens zien we de bomen voor ons oranjerood oplichten! De zon komt er toch nog even door en zet als het ware de duinen in brand…

We doen een paar bijzondere vondsten… Een grote, kakelverse boleet (ik moet me inhouden om ‘m niet te plukken om er soep van te maken…) en een paar orchideeën: de bruinrode wespenorchis.

Het loopt tegen negenen… Tijd om er de pas in te zetten en terug naar de auto te lopen. Hopelijk zijn onze banden niet lek gestoken. Maandag stond er een auto op de parkeerplaats met vier platte banden – en vandaag ook al! Het betreft beide keren een auto met Duits kenteken… Geen idee wat er aan de hand is, maar fijn is het niet. Gelukkig zijn de banden van ons karretje nog vol lucht…