Neef Hans uit Zwitserland is op bezoek en hij heeft al maanden van tevoren verkondigd dat we op vrijdag 3 september samen een rondje door het Noord-Hollands landschap gaan fietsen. Onder het genot van een paar biertjes de avond ervoor, worden zijn wensen wat concreter ingevuld… De Westfriese Omringdijk, maatjes eten, een duik in de Noordzee, de duinen… In mijn hoofd ontstaat een route… en die gaan we fietsen. 56 km staat er op de teller als we weer thuis zijn. Wat een enorme variatie valt er toch te beleven in de omgeving van Alkmaar!!!

De weergoden zijn neef Hans goed gezind: als we die vrijdagochtend opstaan, staat er boven Noord-Holland een strakblauw uitspansel gespannen!

We zijn nog niet goed vertrokken, of er blijkt enige geestverwantschap: we stappen allebei graag af om een fotootje te maken en dus is de Gouden Engel van Koedijk het eerste ‘slachtoffer’. We volgen de Kanaaldijk, bij het oude kerkje van Koedijk (dat te koop stond – het bord is nu weg, dus het kerkje heeft vast nieuwe eigenaars…) gaan we het Daalmeerpad op om een kilometer verder linksaf de Molentocht te nemen. Voorbij de laatste huizen moeten de witte koolvelden op de gevoelige plaat. Natuurlijk lok ik Hans het Geestmerambacht in en turen we genietend van de prille zonnewarmte over de wiegende uitgestrektheid van de Kleimeer.

De tocht gaat verder. In Warmenhuizen wordt de weg versperd door een paar marktkramers die hier elke vrijdagochtend hun waren aan de man brengen. En warempel, er staat zelfs een viskraam, van de familie Veerman uit Volendam. De fiets wordt aan de kant gezet en een paar maatjes gaan, goed in plastic verpakt, de fietstas in…

We nemen de Trambaan. Tegen het dorp aan, wordt er flink gebouwd: agrarische bedrijven. Op het land staat kool te groeien… Ik ben dol op (de kleur van) rode kool! Klik!

We volgen de Westfriese Omringdijk tot aan de wielen net voorbij Eenigenburg. Prachtig fietsen is het hier… Intussen verschijnen er wolken aan het firmament en langzaam maar zeker verdwijnt de zon achter een grijze deken…

We rijden een paar honderd meter terug en bollen de dijk af, westwaarts! In Burgervlotbrug steken we het Noordhollandsch Kanaal en de drukke N9 over. Iets verderop gaan we linksaf, de Belkmerweg in.

We botsen tegen de Oude Schoorlse Zeedijk en volgen die tot bij het bruggetje over de Hondsbossche Vaart. Over de Koogerweg, de Mosterdweg en de Hazeweg fietsen we door de prachtige en vrijwel ongerepte Harger- en Pettemerpolder… We komen langs de Hargermolen, gebouwd in 1804. Op dezelfde plek stond een andere molen, maar die fikte in 1799 af tijdens gevechten tussen een Engels-Russisch leger enerzijds en de Franse overheersers anderzijds. Hetzelfde lot onderging ook een aantal andere molens in de omgeving. De molen is bewoond en in het huis ernaast is vakantieaccommodatie te huur. Mooi plekje!

Deze polder wordt grotendeels beheerd door Natuurmonumenten. Her en der zijn brede sloten gegraven of is het land plasdras gezet: een vogelparadijs! Wij zien o.a. twee lepelaars staan… Net voor we de Westerduinweg van Camperduin naar Petten bereiken, zien we een grappig kunstwerk, gemaakt van touwen en fijne reepjes stof.

We steken de weg over. Voorzichtig beginnen zich in het wolkendek scheurtjes te vertonen… Het rode zeekraal en de lila asters lichten voorzichtig en kortstondig op…

Ten slotte komen we uit bij de Hondsbossche Zeewering. Neef Hans is niet op de hoogte van de veranderingen die hier hebben plaatsgevonden. Zijn mond valt open: die brede duinenrij tussen de oude dijk en de zee – dat had hij niet verwacht!

Bij Camperduin zoeken we het strand op. Vanuit het noorden naderen steeds groter ogende stukken blauwe lucht. Tijd voor een duik in de frisse Noordzee. Ikzelf beperk het tot natte voeten en kuiten… ik ben niet zo’n watermens. Neef Hans heeft het van zijn moeder: die was niet te houden als ze de zee zag!

Het zonnetje komt mooi door en droogt het gebronsde lijf van neef Hans in een mum van tijd op. Het terras van Luctor et Emergo lonkt. We laven ons aan een Affligem tripel en we spijzen ons met een onvervalst broodje kroket. Een bruin broodje, dat wel.

Voldaan en helemaal opgewarmd stappen we weer op de fiets. De tocht gaat nu door de duinen. Het mooie weer heeft meer mensen naar buiten gelokt, op de fietspaden is het ronduit druk! De heide bloeit nog vrij uitbundig. Bij Bergen aan Zee wandelt het duin gestaag het fietspad over. Een enkele fietser ergert zich kapot aan het zand op het fietspad, maar de meeste mensen stappen af om dit fenomeen eens goed te bekijken en er een foto van te maken. Het bordje met de tekst ‘Overstekend duin’ gaat geregeld op de foto!

De tocht gaat nu op Alkmaar aan: Zeeweg, Eeuwigelaan, Wiertdijkje, Voert, Sluislaan, Paddenpad, Groeneweg, Bergerweg. We fietsen langs Hans’ ouderlijke woning in de Bisschop Bottemannestraat, checken of Bakker Mens er nog een winkel heeft (ja!), rijden langs het nieuwe station, steken het kanaal weer over en belanden via de Zijperstraat (waar alweer enkele nieuwe kringloopwinkels zijn bijgekomen, zie ik) uiteindelijk bij de Zeswielen, en op de Molenkade langs de Hoornsevaart.

Bij de Jumbo slaan we nog enkele biertjes in, vervolgens gaan we op bezoek bij oude buren van neef Hans. We worden hartelijk ontvangen. Het is erg lang geleden dat ze mekaar spraken, dus we zijn enkele pilsjes verder voor we de laatste kilometers op huis afleggen… In de koelkast ligt een pak Zwitserse kaasfondue-mélange (rechtstreekse import 👍🏻). Dat wordt smullen straks!