Antoinette. Dat is de titel van een boek van Robbert Welagen. Ik had nog nooit van deze schrijver gehoord… Of dat erg is? Nee. Er zijn zó veel schrijvers waarvan ik nimmer iets heb gehoord of vernomen, laat staan gelezen, dat ik me niet druk maak om al dat gemis. Een mens zou gek worden! Maar goed, Antoinette kwam ik dus tegen, door – zullen we maar zeggen – een speling van het lot. En het is me goed bevallen.

Bio

Van de website van de schrijver. Robbert Welagen (1981) is een Nederlandse schrijver van negen romans en korte verhalen. Hij woont in de bossen van Zeist.

In 2006 debuteerde hij met Lipari (Selexyz Debuutprijs). Het verdwijnen van Robbert (2013) stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs en de BNG Literatuurprijs. Antoinette (2019) werd eveneens zeer lovend ontvangen en wordt vertaald in het Japans en het Spaans. In mei 2021 verscheen zijn nieuwe roman Raam, sleutel. Zijn korte verhalen stonden in Hollands Maandblad, VPRO Boeken, HP/De Tijd en De Groene Amsterdammer.

Antoinette

De ik-persoon zit te wachten op Antoinette, bij de ingang van een thermaal badhuis in Boedapest. De middag verstrijkt en Antoinette komt niet opdagen. De ik-persoon gaat dan maar alleen naar binnen en al mijmerend brengt hij de avond door in het badhuis, dat hij pas verlaat als de nacht is gevallen en de laatste badgasten vertrekken. In deze warme, vochtige omgeving van een vertraagde tijd blijven zijn gedachten uitgaan naar Antoinette en hun geschiedenis samen. Waarom is ze niet gekomen? Langzaam maar zeker komt de lezer daar achter…

Een prachtig boekje (111 blz.) dat even loom leest als het warme water van een thermaal badhuis… terwijl de thematiek best heftig is!

Tja, en meer wil ik niet verklappen. Ik heb ontzettend genoten. Ik hoop jij ook! ⭐⭐⭐⭐