21 september, de eerste herfstdag is het vandaag, maar ik denk dat slechts weinigen deze zaterdag zo hebben beleefd… Het voelde veel meer aan als zomer. De taoïsten hebben tussen zomer en herfst een extra seizoen: de nazomer. Ik ben met ze mee…

We parkeren in Egmond aan Zee, aan de duinrand achter de Prins Hendrik Stichting, ooit een Tehuis voor Oud Zeevarenden. Overal in Egmond moet je van 10 tot 19 uur betalen om te mogen parkeren. Het is half zes, er moeten nog drie eurootjes in de meter. We blijken recht tegenover een duiningang te staan, niet getreuzeld dus!

Dit is een stuk duingebied dat we amper kennen, volgens mij is het zeker 25 jaar geleden dat we hier hebben gelopen. Wat blijkt? Dit is een magnifiek stukje duinlandschap! We hebben voor dit moment van de dag gekozen omdat we het gouden licht van de dag willen meepikken, dat werkt nl. zeer helend.

De wandeling voert over mooie duinpaden zuidwaarts over de Vlewoseweg – wat een naam! Na een flinke kilometer komen we bij een meertje waar een paar Schotse hooglanders staan te grazen. Even een Keltisch momentje.

Over smalle, kronkelende zandpaadjes lopen we verder, nu westwaarts met als bestemming het strand. Vrouwlief heeft op haar telefoon een prachtige app met zeer gedetailleerde kaarten waarop elk paadje staat, zelfs de ‘illegale’!

We komen uit op een vrij rustig stuk strand, ten zuiden van Egmond. Bij Egmond zelf is het echter beredruk en ook noordwaarts richting Bergen aan Zee is het zwart van ’t volk. Wij focussen ons echter op de zee. Voor de kust ligt een schip: een sleephopperzuiger die bezig is met ‘rainbowen’, het opspuiten van een zand- en watermengsel. Niet ver van het strand wordt een nieuwe zandbank gecreëerd. Wind en stroming zullen het zand richting land transporteren, waardoor de kust versterkt wordt en meegroeit met de zeespiegel!

De zon gaat onder. Einde van een prachtige nazomerdag…