Ik zou kunnen stellen dat ons vakantiehuisje Midwest ligt; vandaag gaan we een kijkje nemen in het zuidoosten van Lewis. Op de kaart ligt dat niet eens zo ver weg, maar om er te komen moet je een gigantische slinger maken. Voor we echter on the road gaan, willen we postzegels kopen op de boerderij (zie verslag van afgelopen maandag). Het postkantoortje is open en we mogen ook een kijkje nemen in de ruimte ernaast waar het weefgetouw staat! Hier wordt de échte Harris tweed geweven!

De man, ex-boer en al een eind in de 70, zit nog elke dag uren achter zijn weefgetouw. “Geen 11-12 uren meer zoals vroeger,” zegt hij lachend.

We rijden de A858 af tot Liurbost en slaan rechtsaf de A859 op. Voorbij Baile Ailein verlaten we de grote weg. Over de B8060 gaat het tot Cearsiadair waar een klein multifunctioneel gebouw staat: youth hostel, shop, museum, tearoom.

Het is een graadje of 23°, bijna windstil, een kopje thee en een stuk coffee cake. Buiten staan bankjes, in de schaduw, met uitzicht op Loch Eireasort. Een relaxmomentje, zullen we maar zeggen. De rit gaat verder en we stoppen geregeld om foto’s te maken.

Veel meertjes met o.a. waterlelies

Het dorpje Leumrabhagh, aan het einde van de B8060

Huisjes in de Glen Grabhair

Loch Odhairn lijkt wel wat op een fjord!

Calbost

Marbhig

Huisje boven Marbhig

Het is al na vijven als we parkeren in de berm tegenover een oude, rooie telefooncel-in-verval in het dorpje Cromor. Hier gaan we een wandeling maken. “Nu nog!?” hoor ik je vragen. Ja, nu nog. In feite moet ik zeggen: het kán nú pas en dat komt omdat we naar een eilandje gaan wandelen dat bereikbaar is via een causeway: een weg die over een soort dam loopt die alleen bij eb vrij komt te liggen. Het is vandaag eb omstreeks 19.45 uur. We gaan er van uit dat je een uur of twee daarvoor het eiland op kunt lopen, waar restanten zijn te zien van een kerkje dat in de 9de eeuw is gesticht door monniken van Sint Columba!

Het is iets over zessen als we bij de causeway staan, die op dat moment nog grotendeels onder water ligt!

We besluiten geduldig het moment af te wachten dat de dam vrij komt te liggen. Daarvoor moeten we niet alléén geduld beoefenen, maar ook wolken midges trotseren!

Helaas, het water zakt vanavond niet genoeg; we hebben te maken met een ‘hoge eb’… Zelfs áls de causeway droogvalt, zullen we geen tijd hebben om het eiland op te lopen en te gaan zoeken naar de ruïne… Rond half acht taaien we af. Het is bijna negen uur eer we weer in Tolsta Chaolais zijn! Ik voel mijn rug wel, maar in feite ging het bijna de hele dag goed!

Terwijl ik thuis dit stukje schrijf, gaat de zon onder achter een dik pak grijze wolken. Toch ontstaan er schitterende kleuren in de lucht…