Ons dorpje staat bekend als een mooi en typisch Lewis dorp. De cottage die we huren, staat min of meer aan de zuidkant ervan, uitgezonderd de huisjes bij zee waar we gisteren een kijkje namen, die staan nog wat zuidelijker. We starten de dag ontspannen. We luisteren naar een CD die we tijdens HebCelt kochten, ik schrijf mijn dagboek bij, ik lees wat en de wasmachine draait… Kort na de middag hangt de was te wapperen in een aangenaam zeebriesje.

Ik ben vandaag zowaar in staat zelf sokken aan te trekken en de veters van mijn schoenen dicht te knopen! We lopen het dorp door in noordelijke richting. Mijn doel is een boerderij helemaal aan het eind van het dorp waar in 2015 nog een postkantoortje zat. De oude boer had in een ruimte naast zijn kantoor een weefgetouw staan waarmee hij gepatenteerde Harris tweed weefde. Ik ben benieuwd of het er allemaal nog is. Vrouwlief zal eerder een zijpad nemen en naar Carloway wandelen…

Zoals gezegd is Tolsta Chaolais een verzameling huisjes langs een single track road die tussen een zoetwatermeer en de zee loopt. Bij de noordpunt van het meer splitst de weg, ik neem de linker afslag. Na een paar honderd meter kom ik op het erf van de boerderij annex postkantoor. Een schaapherdershond komt rustig op me af lopen. In het kleine schuurtje zie ik beweging: de oude man komt naar buiten. Ik herken hem nog, hij mij niet. Ja, hij weeft nog steeds en ja, het postkantoor bestaat nog altijd! Helaas kunnen we ons praatje niet afmaken want hij krijgt een lang telefoongesprek.

Op mijn gemakje loop ik terug. Ik installeer me in een tuinstoel met een kop thee en mijn boek. Vakantie… zucht!