Even in herinnering brengen: vandaag is het de Belgische Nationale Feestdag!

De zondagsrust op Lewis dient gerespecteerd. Een was draaien is verboden. Dat verbod hebben wij nageleefd.

Tot half elf heb ik geslapen, dat verdient een vermelding in de geschiedenisboeken. Mijn rug protesteert als ik in beweging kom, maar gaandeweg de dag komt daar wel weer enige verbetering in. Vrouwlief is al ruim voor ik wakker ben, een stukje gaan lopen. Aan het begin van de middag lopen we samen een eindje. Geen gekke dingen… gewoon over asfalt.

Tolsta Chaolais is een verzameling huizen langs een single track road die tussen de zee en een langgerekt loch loopt. Tussen de bewoonde en deels gemoderniseerde en/of nieuwe huizen staan overal ruïnes van oude boerenhuizen en van zgn. blackhouses. Een blackhouse is een traditioneel type huis dat vroeger gebruikelijk was op de Schotse Hooglanden, op de Hebriden en in Ierland.

Een blackhouse is gewoonlijk gebouwd met dubbele zgn. dry-stone walls (gestapeld, niet gemetseld). De kieren werden dicht gestopt met aarde. Het dak bestond uit takken waarop riet en/of turf werd gelegd. De vloer bestond uit vlakke stenen of aangestampte aarde. Er was geen schoorsteen, de rook kringelde omhoog door de gaten en kieren in muren en dak. Het vee stond meestal aan de ene kant, de mensen leefden aan de andere kant.

De meeste blackhouses op Lewis zijn niet ouder dan 150-200 jaar. Veel gezinnen leefden in hun blackhouses tot in de jaren ’70 van de vorige eeuw! Ongelooflijk vind ik dat – te bedenken dat amper vijftig jaar geleden er nog plaatsen waren in Europa waar mensen zo primitief woonden… Er moet hier veel armoede hebben geheerst.

Tijdens ons korte wandelingetje komen we langs meerdere blackhouses. Sommige zijn herbouwd en worden verhuurd aan toeristen.

De rest van deze Belgische Nationale Feestdag zijn we binnen gebleven. Het regent de hele middag. In de kast heb ik een boek van Ian Rankin gevonden – altijd leuk.