De ochtend van deze dinsdag 23 juli 2019 gaat voorbij zonder dat ik er erg in heb. Ergens na het ontbijt ga ik even op bed liggen en het volgende dat ik weet is dat het bijna middag is… Tja, ik zal het nodig hebben, al die rust, zal ik maar denken.

Na de lunch rijden we op ons gemakje noordwestwaarts, over de enige weg die noordwestwaarts gaat namelijk de de A858 (later de A857). We worden al jaren bekoord door de fraaie kaarten en kalenders met werk van ene Anthony Barber. De eenvoud van zijn werk en de prachtige kleuren spreken ons zeer aan!

Hij woont en werkt in Port of Ness, vlakbij het meest noordelijke puntje van Lewis. Zijn Harbour View Gallery was gesloten toen we er in 2015 langs kwamen, net als de tearoom ernaast. We hadden een prachtige wandeling gemaakt en het was later geworden dan we hadden gepland. Dat overkomt ons wel vaker.

Als we aankomen in Port of Ness, is het bijna drie uur. Eerst nemen we een kijkje in de mooie omgeving: de turquoise zee, het witgele strand, het bijzondere haventje… Langzaam breekt de bewolking en komt de zon tevoorschijn! Het is 21°C en dat is op de Outer Hebrides een tropisch warme dag! Gelukkig waait het behoorlijk en dankzij de zgn. chill factor voelt het toch zo fris aan dat we een fleece kunnen verdragen!

Na deze verkenning bezoeken we de Harbour View Gallery en maken een leuk praatje met de schilder die er aan het werk is en enthousiast vertelt over zijn liefde voor (het immer wisselende licht op) de Outer Hebrides. Geboren in Staffordshire, gestudeerd en een tijdje gewoond in Yorkshire en nu alweer 25 jaar wonende en werkende in Port of Ness!

We drinken thee en nuttigen er wat lekkers bij… We rijden vervolgens naar de Butt of Lewis, de vuurtoren op het meest noordelijke punt van het eiland.

De vuurtoren is ontworpen door de gebroeders David and Thomas Stevenson (nakomelingen van Robert Stevenson, Schots burgerlijk ingenieur en eveneens fervent vuurtorenontwerper) en is in 1862 in gebruik genomen. Het is een van bakstenen gemetselde toren die nooit wit is geschilderd, heel bijzonder! Er is weinig bekend over de geschiedenis van deze vuurtoren…

De kust is hier woest en prachtig. We dwalen nog een tijdje rond voor we de terugreis aanvaarden. Toch een uurtje rijden van waar ons huisje staat!

Noord Lewis is een bijzonder landschap, vind ik. Je moet het met zon zien, want het heeft al gauw iets deprimerends over zich. En toch heeft het wat. Eindeloze moerassen waar overal turf wordt gestoken, dorpen die eruitzien alsof iemand honderd huizen uit een grote zak in het rond heeft gestrooid, overal glimmende meertjes, rijen palen met elektriciteitsdraden, die ene weg… Dát landschap vangen in een sfeervolle foto, dat lijkt me een heuse uitdaging!