Sinds corona tot het verleden behoort – althans de uitwassen ervan – loopt onze agenda stilletjes aan (eufemisme) weer vol. Zo stond de afgelopen dagen een weekendje Drenthe op het programma. In feite pakten we de draad van een fijne traditie weer op: eropuit met mijn jongste broer en mijn dierbare schoonzus.

We hebben afgesproken in Amersfoort: voor de Belgen goed bereikbaar per trein, en voor ons een dik uur snelweg. Wij zijn er wel eerder en lopen vanuit een parkeergarage aan de rand van de binnenstad het centrum in. We willen het geboortehuis bezoeken van Amersfoorts wellicht meest beroemde zoon: Pieter Cornelis Mondriaan, geboren op 7 maart 1872, bijna 151 jaar geleden.

Piets vader was hoofdonderwijzer en je zou kunnen zeggen dat Piet in een school is geboren. Er zat artistiek talent in de familie en vader was naast onderwijzer ook tekenleraar. Het gezin verhuisde in 1880 naar Winterswijk. Piet werd onderwijzer en leerde door voor tekenleraar. Toen hij in 1892 een studiebeurs kreeg, wist hij niet hoe gauw hij de Achterhoek moest verlaten en ging hij in Amsterdam wonen. In 1912 vertrok hij naar Parijs en in de tussentijd was hij zeker tien keer verhuisd en maakte hij verschillende reizen: Brabant en Zeeland, Cornwall, Spanje. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij weer in Nederland, maar in 1919 was hij terug in Parijs. In 1938 vluchtte hij alvast naar London maar toen door de Duitse bombardementen de grond hem ook daar te heet onder de voeten werd, vertrok hij (in 1940) naar New York waar hij op 1 februari 1944 zou overlijden…

De school waar Piet Mondriaan is geboren, is nu een museum: het Mondriaanhuis aan de Kortegracht. We worden vriendelijk ontvangen en de dame bij de kassa vertelt dat er heel veel is te zien. Dat ‘heel veel’ is niet aan mij besteed: een overweldigende hoeveelheid plaatjes, voorwerpen en teksten vertellen gedetailleerd over het leven van Piet Mondriaan. Aan mij is dat niet besteed en binnen een kwartier sta ik weer in de ontvangstruimte. De koffie corner lonkt en het Mondriaangebak eveneens… Volgens ons doet de verwarming het niet, maar de suppoost stelt ons gerust: het is binnen lekker 17 graden!

Wij kennen Mondriaan vooral van zijn hyper abstract werk. Af en toe zie je wel eens een figuratief werk. We zijn afgesproken met broer en schoonzus in Museum Flehite. Daar is een tentoonstelling met de naam “Naar de natuur: Mondriaan en de Haagse school”. Er hangen veel werken van Piet Mondriaan en daartussen ook een aantal van schilders van de Haagse school. Het werk is allemaal figuratief, soms realistisch en vaak impressionistisch. Zó kennen wij Mondriaan helemaal niet! Erg leuk om deze kant van de schilder te leren kennen…

En als jullie nou denken: hé, dat vind ik wel een beetje suf van Rik, dat hij die Mondriaankleuren gebruikt… Welnu, alle schilderijen hingen op een achtergrond van Mondriaankleuren – en dat vonden wij niet helemaal geslaagd. Maar het was wél de moeite waard!