Een dame doet haar dagelijkse boodschappen bij een grootgrutter in het naburige winkelcentrum. Bij de ingang neemt ze een mandje en daar wandelt ze de winkel mee in. Ze maakt haar vaste rondje en laadt o.a. een halfje volkoren in het mandje. Ze rekent af bij de zelfscankassa en loopt naar buiten. Ze controleert zorgvuldig haar bon en ziet dat er geen half maar een heel volkorenbrood is aangerekend. Ze gaat gauw weer naar binnen.

De juffrouw van de klantenservice is jong maar snel van begrip en heeft meteen door dat er een verkeerd prijskaartje op het halfje volkoren is geplakt. Na enige handelingen op de kassa krijgt de dame haar centjes terug. Voldaan loopt ze opnieuw de winkel uit en wandelt naar huis.

’s Avonds wil de dame een boterhammetje eten. Het is al negen uur, en ze heeft gewoon trek. Maar… waar is het halfje volkoren!? Overal zoekt ze maar het broodje is onvindbaar. De grootgrutter is nog open, dat weet ze. Ze belt de klantenservice en krijgt alweer een vriendelijke juffrouw aan de lijn. “Nee mevrouw, er is geen halfje volkoren bij de klantenservicebalie achtergebleven… Maar weet u wat? Ik loop even naar de afdeling Brood en kijk of er nog zo’n halfje ligt.” En warempel! De juffrouw loopt met het halfje volkoren terug naar de balie en nodigt de dame uit het te komen halen. “Nee hoor, u hoeft niet te betalen!”

Buiten staat er een stevige wind. Het is koud en af en toe valt er regen. De dame pakt zich goed in en loopt naar het winkelcentrum. Het halfje volkoren ligt te stralen bij de klantenservice. Met een glunderende glimlach overhandigt de vriendelijke juffrouw het broodje. De dame checkt het prijskaartje. “Heel volkoren” staat erop. Dit is gewoon háár halfje volkoren!