Onder het motto ‘in beweging blijven’ proberen we elke dag een stukje te wandelen om alzo de naweeën van corona uit onze lijven te verdrijven. Zodoende hebben we de afgelopen dagen twee wandelingen in de duinen gemaakt.

Vrijdagavond rijden we naar Egmond Binnen en parkeren bij de Westert. Net als de dag ervoor bij Bergen, is het opvallend rustig, zowel op het parkeerterrein als in de duinen! That’s what we really like!

We lopen ons gebruikelijke rondje en genieten ontzettend van de kleuren, zeker als de zon er even doorkomt. Wat een verschil maakt dat toch, het zonlicht. Het is alsof de kleuren 1000 keer intenser worden… Het duin hier lijkt al een stapje verder met zijn herfstkleuren dan bij de Franschman. Sommige van de foto’s zouden zomaar in de herfst kunnen zijn gemaakt.

Het duinmeer dat achter het Liobaklooster ligt, is bijna helemaal drooggevallen; de omvang is teruggebracht tot een kleine poel… Wat blijft is de kleurenpracht van de kattenstaart! Daartussen bloeit de grote munt en de wolfspoot. En in de oever vinden we heelblaadjes.

We volgen het fietspad en slaan linksaf, de Hogeweg in.

Het waterpeil van het meertje aan de Vlewoseweg is ook aardig gezakt, maar hier staat toch nog vrij veel water… Even verderop ligt een watergeul langs het pad, waarin een paar Schotse hooglanders verkoeling zoeken. Op hun gemakje banjeren ze door het modderige water. Wat een heerlijke beesten zijn het toch!

De zon verdwijnt achter een dik pakket wolken dat vanaf de zee komt aandrijven…

Als toetje vinden we bij het meertje aan de Middenweg nog bloeiende parnassia… Wat een mooi bloemetje is dat toch!

Het is 21.02 uur als we de parkeerplaats afrijden. Op dat moment gaat de zon echt onder… Dat brengt het besef dat de zomer echt zijn einde nadert en dat het najaar in aantocht is.