Onze zomervakantie in Frankrijk is voorbij en we zijn weer thuis. Vakantie is er o.a. om de batterijen op te laden, maar dat is ons niet helemaal gelukt deze keer. Het coronavirus kreeg ons te pakken en hoewel we intussen allebei weer negatief testen, zit er nog heel wat vermoeidheid in ons lijf. We doen het dus rustig aan, maar we willen er natuurlijk wel af en toe tussenuit. Zodoende reden we gisteren naar de parkeerplaats Uilenvangersweg (bij de Franschman) en we maakten een korte wandeling door het duin.

Bij het verlaten van het parkeerterrein liepen we al meteen tegen een spandoek aan… De boodschap is duidelijk: géén vuur in de natuur!!!

In Frankrijk hadden we soms het gevoel dat de herfst al was ingetreden: als reactie op de enorme droogte en hitte, namen veel bomen hun herfsttooi aan. Dat valt hier in het duin echt reuze mee, maar her en der zie je toch al tekenen van het najaar!

De verwachtingen waren eerlijk gezegd niet hoog gespannen, immers er wordt al weken gezegd dat de heide bloeit en we hadden ons ingesteld op uitgebloeide, bruin getinte heidevelden… Maar nee, de heide staat momenteel mooi te bloeien en ik heb zelfs de indruk dat ze niet eens op haar hoogtepunt is.

We genoten ontzettend van ons rondje… Anderhalf uur hielden we het vol. Niet alleen de corona in ons lijf maar ook de hoge luchtvochtigheid maakten dat we moe en bezweet weer bij de auto aankwamen. Op de terugweg stopten we in Bergen en smulden op een bankje in de schaduw van een ijsje. Ik proef gelukkig alweer zoveel dat ook ik ervan kon genieten…