Sprinters (boeken die je leent van de bibliotheek en die je binnen een week – en in ons geval, omdat wij een Groot Abonnement hebben, binnen twee weken – uitgelezen moet hebben) leen ik niet vaak. Daarvoor lees ik eigenlijk net te weinig en/of te traag. Maar twee weken geleden ga ik overstag. Anna Enquists boek Sloop staat in het sprinter-rek, ik blader erin en de taal verrast me: minder ingewikkeld dan ik van Enquist had verwacht; en mooi, helder, vlot geschreven. Dus neem ik het mee. En verdomd, binnen de leentermijn heb ik het boek uit. Met dank aan een dag heen en weer naar Antwerpen, met de trein. “NS draagt lezen een warm hart toe, want lezen is één van de favoriete tijdsbestedingen in de trein.” In mijn geval klopt dat, ik reis twee en soms drie keer per week naar mijn werk in Utrecht. Er zit altijd een boek in mijn tas en bijna elke rit lees ik wel enkele bladzijden.

Sloop haalt geen onverdeeld lovende pers. Het zal dus wel niet Enquists beste werk zijn, maar ik vond het een prettige kennismaking met deze schrijfster en ik ga vast andere boeken van haar lezen. Hieronder enkele koppen die ik aantrof boven recensies.

Therapiesessie in het hoofd van de hoofdpersoon (literairnederland.nl)
Anna Enquist vraagt zich af: Kun je kunstenaar en moeder tegelijk zijn? (Trouw)
Anna Enquist laat zien hoe machtig een innerlijke stem kan zijn ⭐⭐⭐(Volkskrant)
Anna Enquist laat zien hoe machtig een innerlijke stem kan zijn (De Groene Amsterdammer)
⭐⭐⭐⭐(hebban.nl)
⭐⭐⭐⭐(allesoverboekenenschrijvers.nl)
Componist Alice Augustus is kwaad, in de nieuwe roman van Anna Enquist. De hele tijd, om alles (het Parool)
Mooie, wat voorspelbare roman (bazarow.com)

Het boek begint met de sloop van een 18 meter hoge muurschildering. Deze scène is aan de werkelijkheid ontleend. Schilder Co Westerik maakte het wandreliëf van het meisje in 1976 voor een politiebureau in Rotterdam. Het gebouw ging, mét het reliëf, in 1988 tegen de vlakte. Hoewel de muurschildering van begin af aan als tijdelijk was bedoeld, “om rotplekken in Rotterdam op te fleuren,” zoals Westerik in een interview zei, vond hij het toen het gesloopt werd “wel verdomd jammer”, maar was hij niet bereid om het elders opnieuw te maken, ook al schijnt hem dat gevraagd te zijn…

In Sloop is de componiste Alice Augustus de hoofdpersoon. Ze is geboren in een gezin dat nou niet echt uitblinkt in warmte en gezelligheid. Dat weerhoudt haar er niet van om zich te ontwikkelen tot een vrouw die componeert, iets wat (misschien nog steeds) niet vanzelfsprekend is. Als mens is ze echter een stuk minder zelfzeker dan als componiste, en dat vertaalt zich in een negatief zelfbeeld, eeuwige twijfel, mislukte relaties en niet weten wat ze met haar leven wil (behalve muziekstukken creëren). Zo is er de haast dwangmatige kinderwens… maar in hoeverre is die oprecht?

De levenspartner waar Alice zich uiteindelijk mee verbindt is een man die in vele opzichten haar opponent is. Mark van der Meulen is jurist, staat opgewekt en zorgeloos in het leven en vindt het allemaal prima. Hij verwondert zich over de onrustige ziel van zijn vrouw en doet op zijn manier zijn best om haar te helpen, maar leeft toch vooral zijn eigen leventje.

En dat is er nog Svea, de beste vriendin van Alice die altijd klaar staat om naar haar te luisteren en een leven leidt waarin haar (uiteindelijk) vijf kinderen centraal staan, iets wat Alice enerzijds enorm verbaast en verafschuwt, en anderzijds ook wel aantrekt…

Een vierde hoofdpersoon is Joseph Haydn. Zijn leven en muziek zijn een levensbron voor Alice. Haydn troost, inspireert, ontroert haar zowel muzikaal als in het echte leven. Je krijgt als lezer ook zin om je te verdiepen in Haydns muziek. Het is dat ik daar het geduld niet voor heb… Maar ik ga voortaan wel beter de oren spitsen als de naam Haydn valt op de radio!

In de ene recensie lees je dat de personages in het boek tweedimensionaal zijn, in de andere is men juist opgetogen over de gelaagdheid in de uitwerking van de karakters. Ik ga er een beetje tussenin zitten. Een recensent vindt het een vrij voorspelbaar verhaal – en daar sluit ik me wel bij aan… Dat maakt het boek echter niet minder lezenswaardig – en voor mijn gevoel weet je toch niet goed hoe het allemaal gaat aflopen met die kinderwens.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen en qua waardering ga ik veilig in het midden zitten… ⭐⭐⭐