Het weer nodigde de afgelopen week niet altijd uit tot een flinke wandeling – en er waren ook de verplichtingen en andere drukke bezigheden… Dat verhoogt op deze zondag, die alweer nat en koud begint, de urgentie om er tóch even uit te gaan als er na de middag wat blauw tussen de wolken priemt. We rijden naar Egmond Binnen en parkeren bij de Westert.

Even komt de zon erdoor en tovert een warme gloed over het duinlandschap. Adembenemende kleuren waarvan de foto’s slechts een beperkte weergave kunnen geven, omdat je het gevoel mist van de frisse noordwestelijke zeewind die de beleving van al die kleurenpracht als het ware intensiever maakt…

Helaas blijft het bij deze scheut zon… niet getreurd echter, want het is droog en er valt genoeg te beleven. Her en der vinden we nog een groepje paddenstoelen en het spel van wind en wolken aan het uitspansel biedt een doorlopende licht- en schaduwshow…

In het bos valt de duisternis sneller dan daarbuiten – logisch. We stellen vast dat de bomen het overgrote deel van hun bladeren hebben laten vallen. Toch zit het bos nog vol kleur: het geel van esdoornbladeren, het zilver van de berkenstammetjes, de rode gloed van een paar jonge beuken, het groen van klimop…

Vandaag gaat de zon onder om 16.34 uur. Dat is best vroeg! Omdat wij nette, gehoorzame burgers zijn, zorgen we ervoor dat we vóór die tijd de duinen weer uit zijn…

Tegen vijf uur zijn we weer thuis. De zon is ondergegaan en de schemering valt. De straatlantaarns gaan aan; ook binnen doen we wat lampen aan en ontsteken we een paar kaarsen. Ik kijk in de kelderkast en duik een flesje rode wijn op die we afgelopen zomer van een wijnboer kochten die op biologische wijze druiven verbouwt en wijn maakt. Een mooie, tastbare herinnering aan de prachtige, zonovergoten wandeling die we maakten door de Gorges de la Buèges!

Het was maandag. 26 juli om precies te zijn. De zaterdag ervoor waren we ‘verkast’: van ons heerlijke, eenzaam gelegen huisje op de Causses du Quercy naar een vakantiehuisje in een oud bergdorpje boven de vallei van de Hérault, in het zuidwesten van de Cevennen. Onder een strakblauwe lucht waarin een haast mediterrane zon brandde, reden we naar het dorpje Saint Jean de Buèges. Onderweg waren we al wat wijngaarden gepasseerd…

We laten de auto achter in het mooie dorp en maken een prachtige wandeling door het dal van La Buèges naar de Pont de Vareilles, een middeleeuwse brug. En terug. Hieronder een beeldverslag.

Het is al vier uur geweest als we terug in het dorp aankomen. Voor we de wandelschoenen uittrekken, klimmen we nog naar het kasteel, dat hoog boven het dorp staat en van waar je een mooi uitzicht hebt.

Op een plein in de schaduw van een paar enorme platanen zetten we ons op een terrasje en ik geniet van een… Leffe brune. Tsja, het ‘abdijbier’ van Leffe kun je overal in Frankrijk drinken, ook hier dus. Tegenover het terras is het winkeltje van een bio-wijnboer. De deuren worden geopend en al gauw druppelen de geïnteresseerde toeristen naar binnen. Ja, ook deze meneer! Ik mag een paar wijntjes proeven en koop uiteindelijk een doosje…

Via een route hoog boven de Héraultvallei rijden we terug naar ons huisje. Vanaf de bergpas hebben we een schitterende terugblik op Saint Jean de Buèges en de vallei.

Waar de thuiskomst na een winterse wandeling al niet toe kan leiden… 😉