Als we in Groot-Brittannië een vakantiehuisje huren, dan vinden we het altijd een pre als er in de omschrijving staat: “Walks from the doorstep“. Maar in zekere zin wonen wij ook wel zo groen dat we met enige creativiteit walks from the doorstep kunnen maken… Je proeft wel enige reserve… en dat heeft te maken met het feit dat ik wandelen associeer met onverhard. Ik houd er niet van om op asfalt te lopen… Vandaag maak ik een uitzondering. Geïnspireerd door een post op Facebook van een oud-collega, maak ik de Twee vlotbruggen wandeling. Jawel, from the doorstep.

Vanuit onze wijk loop ik over het bruggetje en pik de bewegwijzering van het Wandelnetwerk Noord-Holland op. Via het Rakpad en het Waterpaspad wandel ik naar de Kanaaldijk. Het is bijna half vier; na een stralende ochtend hadden we een regenachtige middag, en nu lijkt het wat droger te worden… Het drupt nog maar ten noorden van Alkmaar is blauwe lucht te zien!

Ik wandel niet graag langs het kanaal, zeker niet rond deze tijd. Het is druk op de N9 die aan de overkant loopt, en door het natte wegdek maakt het verkeer extra veel lawaai, wat ook nog eens komt aanwaaien met de noordwestenwind. De Gouden Engel leidt de aandacht af. Wat een mooie molen is dat toch – en wat leuk dat de molenaar en zijn vrouw onze buren zijn! Op de plek waar de huidige molen staat, stond lang geleden ook een molen: De Koe. Die is in 1930 gesloopt toen de bedrijvigheid zich al eerder had verplaatst naar de iets verderop gelegen maalderij. De erven Bos hebben ervoor gezorgd dat Koedijk weer een eigen korenmolen kreeg. De naam De Gouden Engel is ontleend aan het traditionele Koedijker Sinterklaasfeest, het Gouden Engelfeest, dat op 31 december werd gevierd.

Ik loop verder. De meeste huizen aan de dijk staan er wel langer dan vandaag, al zijn er heel wat die de afgelopen jaren zijn opgeknapt, uitgebouwd of zelfs compleet zijn afgebroken en herbouwd… Op de plek waar het Daalmeerpad uitkomt op de Kanaaldijk (Kerkelaan), staat het voormalige raadhuis, nu kantoor- en woonruimte.

Ik loop de Kerkelaan even op… Daar staat het houten kerkje van Koedijk. Het doet geen dienst meer als kerk en is onlangs verkocht. Ik heb geen idee wie het bijzondere gebouwtje heeft verworven en wat de nieuwe bestemming wordt… Naast het kerkje staat een stalen klokkentoren. En bovenop die toren valt mijn oog op… twee vergulde duiven! Zij horen bij de 24 vergulde duiven die de Friesebrug sierden. Omdat die steeds werden gejat, zijn de vergulde duiven vervangen door ijzeren duiven en verspreid over de stad. Twee van hen zitten dus hier. Ook op de bibliotheek bij De Mare zit er een (of twee?). Een leuk idee om die vergulde duiven te ‘verstoppen’ in de stad! Een vriendin van me schreef er onlangs over op haar weblog.

Ik loop verder langs het kanaal tot ik bij de Sportlaan kom, daar ga ik rechtsaf, Koedijk in. Ik kom langs obs De Zandloper, de Koedijker dorpsschool waar ik lang geleden aanschoof voor vergaderingen van de Gemeenschappelijke Medezeggenschapsraad (GMR) – ik werkte toen op obs De Griffel, die – nu alweer 20 jaar geleden – werd gesloten… De toenmalige directeur van De Griffel, Rob Los, werd directeur op De Zandloper… Zo is er een bescheiden link tussen deze dorpsschool, die mooi in het groen staat, en mijn persoon.

Ik loop om de school heen, passeer langs wijkcentrum De Rietschoot en aan de andere kant ervan kom ik via een bruggetje in de Burgemeester W. Kooimanstraat. Dit is de Oostwijk van Koedijk waar de laatste tijd nogal wat over te doen is geweest. De 30 woningen in dit straatje zijn de eerste sociale huurwoningen van Koedijk die dankzij de Woningwet van 1901 door de in 1919 opgerichte woningbouwvereniging Koedijk konden worden gebouwd. Inmiddels zijn het ook de laatste vooroorlogse volkswoningen in Koedijk. De huidige eigenaar, de koloswoningbouwvereniging Woonwaard, wil de huisjes slopen, maar dat is tegen het zere been van de bewoners van Oostwijk. Inmiddels zijn de sloopplannen opgeschort. De Historische Vereniging Koedijk, de Historische Vereniging Alkmaar en de Erfgoedvereniging Bond Heemschut hebben een verzoek ingediend om de 30 woningen in Oostwijk aan te wijzen als beschermd dorpsgezicht en/of om een aantal huizen in de Burgemeester W. Kooimanstraat als gemeentelijk monument aan te wijzen. Eerlijk gezegd zien de huisjes er best onderkomen uit: Woonwaard heeft ze behoorlijk verwaarloosd! Ik begrijp goed dat de bewoners strijden voor hun wijk: hier schijnt een kleine, hechte gemeenschap te wonen en met de sloop van zo’n wijkje wordt ook zo’n gemeenschap gesloopt…

Ik moet nu het Noordhollandsch Kanaal over. Normaal kun je dat met de (moderne) Rekervlotbrug, maar die is twee jaar geleden aangevaren. Er gaat nu tussen beide oevers tijdelijk een pontje voor fietsers en voetgangers heen en weer…

Aan de overkant loop ik onder de N9 en de parallelweg door en loop de polder in. Eindelijk gras onder mijn zolen! Het gras is goed nat en binnen de kortste keren voel ik andermaal het water in mijn schoenen sijpelen. Ik neem me voor die schoenen thuis goed te drogen en dan weer eens stevig in te vetten!

Het fietspad en het grasdijkje ernaast lopen weg van de N9. Gaandeweg maakt het geraas van het verkeer plaats voor de rust van het platteland… een verademing! Het fietspad komt uit op de Baakmeerdijk, die ik oploop richting Bergen. Ik passeer ’t Baken, een heel smaakvol verbouwde hoeve…

Voorbij de boerderij van Ger, waar je in een winkeltje bij de boerderij verse melk kunt kopen (alsook vla, hangop, chocolademelk, kaas enz.), ga ik linksaf. En weer voel ik het gras onder mijn zolen. En het water mijn schoenen binnen sijpelen… Maar dat is niet erg – ik heb er veel voor over om onverhard te lopen! Ik ben nu in de Zuurvenspolder… Wegens duisternis en slecht weer is het er al een hele tijd niet van gekomen om hier ’s morgens vroeg met buurman Theo een rondje te lopen.

De schemering valt… In de polder is het stil, ik ben de enige wandelaar. Wel staan er – kletsnatte – koeien in het weiland en verderop grazen IJslandse paarden.

Ik ben net voorbij de paarden, als ik luid gehinnik hoor. Ik kijk om. Twee dieren staan met hun konten tegen mekaar. Die twee hebben ruzie. Ze duwen en ze trappen er flink op los, ik zou er niet graag tussen staan, het gaat er hard aan toe! Een ander geluid trekt mijn aandacht: geratel. De eigenaresse van de paarden loopt over het graspad en trekt een rolcontainer met voer voor de paarden achter zich aan. De ruziemakers zijn afgeleid… Voor mij uit vliegt een schim op van een paaltje: een valkje! Het is té donker om een foto te maken…

Het pad komt uit op de Oosterdijk. Ik ga rechtsaf, richting de Kogendijk. Ik ontwaar beweging in de lucht: grote groepen spreeuwen vliegen over, richting de Kleimeer waar ze in het riet zullen overnachten…

Aan de Oosterdijk staat een charmant huisje, niet eens zo oud. Er woonde een eenzame man die schapen hield. Ik heb ‘m al jaren niet meer gezien. Het huisje staat er nog altijd bij alsof hij elke dag kan terugkeren, maar ik heb ook al opgemerkt dat er soms paardentrailers staan. Nu ik langs loop, staat er een vrachtwagen voor paardenvervoer en meerdere auto’s, sommige met een paardentrailer. Aan de overkant van het dijkje zie ik dat er een paardenbak is aangelegd… Het lijkt erop dat de paarden de koeien aan ’t verdrijven zijn uit deze polders… Er is waarschijnlijk meer geld met paarden te verdienen dan met koeien!?

Het is donker als ik ons wijkje weer inloop. Ik stap ons warme, gezellige huis binnen. De natte schoenen zet ik op een warm plekje om te drogen. Boven trek ik mijn doorweekte sokken uit en was mijn voeten. Droge sokken en pantoffels aan, naar beneden, en een biertje open… Het leven is mooi!