De schrijver van het boek De Midaksteeg heet Nagieb Mahfoez. Hij is geboren in 1911 en overleed in 2006. Beide te Caïro. Mahfoez is de eerste (en vooralsnog enige) Arabische auteur die de Nobelprijs voor Literatuur ontving – en hij kreeg ‘m vanwege zijn hele oeuvre. Wil je wat meer weten over deze schrijver, kijk dan op Wikipedia.

Ik las dus zijn boek De Midaksteeg. Het boek is gepubliceerd in 1947, net na de Tweede Wereldoorlog, en het is Mahfoez’ tweede roman. Pas in 2011 kwam er een Nederlandse vertaling op de markt, 23 jaar nadat hij de Nobelprijs won… Vele van zijn andere boeken werden al wel eerder vertaald… Voor mij was De Midaksteeg een kennismaking met het werk van deze Egyptische auteur – een kennismaking die naar meer smaakt.

Het boek speelt zich af tegen de achtergrond van WO II, in een vrij armoedige, typische steeg in het hart van Caïro. Veldslagen en andere oorlogstoestanden zijn veraf, maar uiteraard deelt Caïro toch in de ellende die een oorlog met zich meebrengt. In de miljoenenstad echter gaat het leven zo goed en zo kwaad als dat gaat zijn gangetje. We maken kennis met de bewoners van de Midaksteeg en die worden best schilderachtig geportretteerd… Zo is er de jonge kapper Abbaas al-Hilw, die verliefd is op de knappe Hamieda, die echter ook wordt begeerd door Saliem Alwaan, de eigenaar van de handelsfirma die in de steeg is gevestigd. Er is de oude weduwe Affiefi die graag wil hertrouwen en daarbij wordt geholpen door Oemm Hamieda, koppelaarster van beroep en stiefmoeder van de jonge Hamieda. Meester Kirsja runt een koffiehuis maar zit vooral achter jonge jongens en hasjiesj aan… Dokter Boesji is een tandarts zonder diploma die op duistere wijze aan valse tanden en zelfs gouden gebitten komt, daarbij wel eens geholpen door Zita, gebrekenmaker van beroep en wonend in een bouwvallige schuur achter de bakkerij van Ga’da en zijn vrouw Housniyya, die thuis de plak zwaait.

We maken met deze en nog een aantal andere figuren kennis. Ze hebben allemaal hun mooie kanten en hun gebreken. Het leven in de steeg gaat onverstoorbaar verder, ondanks de voorvallen die zich voordoen en echt wel gevolgen hebben voor bepaalde bewoners. Ziekte, dood, ellende maar ook een verkiezingsfeest, het aanvatten van de tocht naar Mekka of een huwelijk… alles wordt met plezier, afgrijzen, verdriet, ontzetting, afgunst of cynisme besproken in het koffiehuis van meester Kirsja… En ‘alle rimpels worden vervolgens gladgestreken en de Middaksteeg vervalt weer tot zijn oude deugd: het vermogen om je nergens druk om te maken en alles te vergeten’.

Ik heb ontzettend genoten van dit boek. Het was een van de boeken die in ons leesclubje op tafel kwam, maar niet werd gekozen. Omdat het mij wel aansprak, bestelde ik het bij de bibliotheek, en daar heb ik dus geen spijt van. Ik genoot van het verhaal, van de mensen van wie je gaat houden ondanks al hun tekortkomingen – en van de taal. Over het taalgebruik kan ik natuurlijk geen zinnig woord zeggen want ik heb geen verstand van Arabische literatuur, maar ik heb de indruk dat de vertaling beter zou kunnen… Dat staat echter het genieten niet in de weg! ⭐⭐⭐⭐