Ik heb bij boekhandel Van der Meulen een fietsgids besteld en die ligt aan het eind van de middag voor me klaar… Dat betekent dat ik vandaag mijn trainingsrondje zo moet uitkienen dat ik eindig in het centrum van Alkmaar. Dan kun je in feite maar één kant uit: naar het zuidwesten, dus richting de duinen…

Ik vertrek zonder concreet plan, ik weet dat ik richting Castricum zal fietsen en dat de tocht 30 km (of iets langer) moet zijn in het kader van de opbouw naar dagtochten van 60 à 70 km. Vanaf de Koedijker vlotbrug fiets ik de Kogendijk op, blijf de rand van Bergen volgen, kom bij de rotonde uit (Poort van Bergen) en ga de Nesdijk op. In de verte ontwaar ik de duinrand… in grijze tinten: het regent daar en het duurt niet lang of er vallen ook druppels op mijn hoofd. Een uitspraak van buurman Theo in gedachten nemend (“De meeste regen valt altijd náást je”) peddel ik rustig door en als ik op het Paddenpad fiets, is het alweer droog. De klinkers van de Sluislaan glimmen en van de bladeren van de majestueuze beuken vallen nog steeds waterdruppels naar beneden. Dat ik daarnet ben gestopt om mijn brillenglazen te drogen, was dus vergeefse moeite.

Aan het einde van de Sluislaan buig ik even mee naar links, de Voert op, maar dan ga ik meteen rechtsaf en rijd over een grindpad: het Wiertdijkje. Links ligt de Damlanderpolder, rechts staan enorme huizen op enorme lappen grond – hier woont rijk volk! Ik kom ten slotte uit op de Eeuwigelaan die voorbij de rotonde Herenweg gaat heten en waarlangs ik naar Egmond aan de Hoef fiets.

Hier heb ik eergisteren ook al gereden. Net vóór Egmond ga ik naar rechts, het Nachtegalenpad in. Van hier heb je een mooi zicht op het dorp en je fietst langs een paar duinlandjes: moestuintjes die de Egmonders aanleggen in het duin… Vroeger werd hier hard gewerkt om ervoor te zorgen dat alle monden in het gezin gevoed konden worden; tegenwoordig zijn het paradijselijke lapjes tuin waar niet alleen groente wordt geteeld maar waar ook bloemen welig tieren en een schuurtje met gemakkelijke tuinstoelen niet ontbreekt!

Ik steek de drukke Egmonderstraatweg over en stuur mijn stalen ros de Van Oldenborghweg op. Voor mij strekken zich vele kilometers klinkerpad uit, als ik zou willen kan ik helemaal door het duin naar Wijk aan Zee fietsen. Een andere keer misschien, maar vandaag niet. Van Oldenborghweg wordt bij Egmond Binnen Staringweg. Even twijfel ik: zal ik hier het duin al verlaten en weer richting Alkmaar fietsen? Nee, ik ga nog een klein stukje verder… Ik volg de wegwijzers “Jeugdherberg”. Koningsbosch was een mooie én mooi gelegen jeugdherberg in Bakkum Noord maar de NJHC (tegenwoordig heet dat Stay Okay geloof ik – een walgelijke naam) heeft het gebouw een kleine tien jaar geleden verkocht en nu zit er een hotel in…

De zon komt er af en toe goed door en de duinen laten zich van hun nazomerse kant zien. Op de fiets rijg ik in hoog tempo al die gebieden aan mekaar waar wij geregeld wandelen! Leuk is dat…

Via de Noorderstraat verlaat ik de duinen. Even verderop steek ik de Heereweg over: de naam wordt hier anders gespeld maar nog steeds is het de weg die langs de duinrand voert… Ik rijd de polder in. Eerst is het nog zand(erige) grond en dus staan hier bollenbedrijven… Maar al gauw fiets ik tussen saaigroene weilanden richting de Westerweg.

De Westerweg voert me naar Heiloo en voorbij Heiloo ga ik het prachtige Heilooërbos in. Het fietspad is hier vrij smal en sommige bomen zijn hartstikke dik!

Het is nu altijd maar rechtdoor… Ik fiets uiteindelijk door de Alkmaarder Hout en langs het ziekenhuis de stad in.

Ik stal de fiets in De Ondergrondse en loop de Langestraat in waar Van der Meulen is gehuisvest. Het fietsgidsje ligt voor me klaar, fijn! Nu kan ik thuis plannen gaan maken voor de meerdaagse fietstocht die ik over een goeie week wil ondernemen. Ik heb het plan opgevat om gebruik makend van de LF Waterlinieroute naar Antwerpen te fietsen… Overnachten wil ik bij Vrienden op de Fiets. Een heerlijk vooruitzicht! Als ik terugloop naar de fietsenstalling, gaan de hemelsluizen open; de familie Blokker biedt me een schuilplaats 😉.

Thuisgekomen kijk ik op de teller. 34 km gefietst, prima! Rug okay. Knie okay. Billen okay. Het gaat goed met deze oude man!