Vaderdag 2021 is een grijze dag… De tuin is amper bekomen van de hoosbuien van vrijdagavond en in de nacht van zaterdag op zondag is er nog weer pittig wat regen bijgekomen. Onze zitkuil staat andermaal ruim een steen hoog vol water… Maar het is een koele dag en dan kan er wat gewerkt worden. Na het openen van prachtige vaderdagkaarten en het treffen van enige voorbereidingen, ga ik de ladder op en maak de ruiten en kozijnen van de eerste verdieping schoon. Niet echt mijn hobby, maar als zo’n klus geklaard is, heb je wel een tevreden gevoel!

De zondagmiddag kabbelt rustig voorbij. Na het avondeten besluiten we nog een rondje te gaan lopen. We rijden naar Bakkum Noord. In de Egmondermeer staan de sloten bomvol water en her en der zien we weilanden, akkers en bollenvelden die gedeeltelijk blank staan! Daar zullen de boeren niet blij mee zijn (en de verzekeringen ook niet). Op het parkeerterrein aan de Noorderstraat staat één andere auto! En inderdaad, het is erg rustig in de duinen…

We lopen De Kronkel op. Je ziet dat er ook hier flink wat hemelwater is neergedaald maar op een paar modderplekken na, is het pad prima beloopbaar. Verderop, als we in het open duin komen, liggen de paden er zelfs alweer mul bij! Er hangen nog steeds grijze wolken boven Noord-Holland. Het is lekker fris, ’n beetje Schotse temperaturen, zeg maar 😏. Daar zullen we het deze zomer mee moeten doen, want onze vakantieplannen richting het Verenigd Koninkrijk hebben we, met dank aan de Indische variant van het virus, in de koelkast gezet. Het wordt Frankrijk. Ook niet verkeerd…

In de duinen zijn de sloten, greppels en meertjes eveneens goed gevuld. We constateren winterse waterniveaus. In een van de sloten staan gele lissen, sommige bloemen hangen in het water! Ook het Weitje van Brasser staat weer boordevol, is zelfs overgelopen. Hé! daar komt de zon opeens tevoorschijn!

We lopen verder, doorkruisen een bos. Overal horen we vogels zingen. Pal naast het pad staan een paar Schotse hooglanders, een van hen, een stier, heeft een enorm stel horens! Met enige behoedzaamheid, onder het waakzame oog van de stier, passeren we op enkele meters afstand het groepje dieren. Verderop staat de rest van de kudde te grazen, op gepaste afstand van de paden… dat voelt toch prettiger!

Op ons gemakje lopen we verder, passeren nu langs de andere kant van het Weitje van Brasser en wandelen door het bos terug naar de auto. Het laatste deel van de wandeling loopt over een prachtig paadje langs de bosrand.

Terwijl vrouwlief wat meer met haar oren gespitst en de blik omhoog gericht wandelt, gaat mijn aandacht eerder uit naar het landschap zelf en de bloemen die er groeien… Zo vullen we elkaar fantastisch aan!

Als we naar huis rijden, merken we op dat de zon mooi ondergaat. We besluiten om gauw naar Egmond aan Zee te rijden om de zon in de zee te zien zakken. Dat levert nog een paar mooie plaatjes op. Het is druk op het strand, een groep mensen die aan een Silent Dancing event deelnamen ter gelegenheid van midzomer, staan net als wij te genieten van het kleurenspektakel in de lucht…