Ik weet niet meer precies hoe laat het was. Ik kwam beneden en keek naar buiten door het achterraam. Ik zag een inktzwarte lucht komen aanstormen! Ik stormde meteen naar buiten, telefoon in de hand, om vanaf de brug naast ons huis een foto te maken. Op de brugleuning zat een grijnzende buurman: “We zitten hier op de eerste rij!” En zo was het…

Binnen de kortste keren werd het echt donker, waarna de lucht als het ware weer wat oplichtte en zich als een vuilgroene koepel over de wijk heen spande. Er klonk doorlopend wat vaag gerommel, maar echte donderklappen hoorde ik niet. De wind nam plotsklaps toe, het riet werd platgeslagen! “Tijd om naar binnen te gaan,” riep buurman en ik gaf hem gelijk. Op een holletje bereikte ik ons huis, de regen begon met bakken tegelijk uit de lucht te vallen.

Het bleef gedurende ruim 20 minuten keihard regenen. Daarbij waaide het ook stevig. We hielden ons hart vast voor de tuin… Toen de regen ophield, deden we voorzichtig de achterdeur open. Onze zitkuil stond vol water, ruim twee stenen hoog. Ik trok mijn watersandalen aan om wat ronddrijvende en half verzopen planten uit het water te vissen.

Intussen was er ook contact met oud-collega en vriend E. We hadden om 19.10 uur afgesproken bij het station en zouden samen een pintje gaan pakken in De Kleine Deugniet. We besloten tot uitstel… en dat bleek achteraf een goede keus want het weer was nog niet klaar met ons. Opnieuw doemde een paarse lucht op boven de Sluispoldermolen en even later vluchtten we hals over kop naar binnen: een volgende stortbui, voor mijn gevoel nog feller dan de eerste! Weer 20 minuten later was ook deze bui voorbij gezeild en koerste noordwaarts… Drie stenen hoog stond het water in onze zitkuil nu. En ook ons tuinhuisje bleek natte voeten te hebben!

Onze zitkuil heeft een afvoerputje, dus in principe zou die vanzelf moeten leeglopen… De vraag was of dat nu kon want de sloot naast ons huis was overgelopen, m.a.w. werkte de afvoer wel!? Na een tijdje zagen we dat het water wel degelijk zakte… Rond het tuinhuisje was het andere koek. We begonnen water te hozen met een klein emmertje maar dat zag ik niet zitten. Ik besloot mijn kampeerskills in te zetten en een greppel te graven om het water af te voeren naar de sloot… En zo geschiedde!

Met een bezem veegde ik het water richting de greppel, die geregeld dicht slibde en dus weer dieper gegraven moest. Maar uiteindelijk was het meeste water afgevoerd en intussen stond er ook in de zitkuil nog maar 5cm water… Daar had vrouwlief een handje geholpen door met een kleine emmer water te scheppen.

Intussen was de zon gaan schijnen. De hemel was staalblauw, er leek geen vuiltje aan de lucht. Op Facebook had ik intussen al een filmpje van een buurvrouw gezien waar de tuin ook was ondergelopen.

Later op de avond keek ik naar een journaal. De beelden uit Leersum deden onze waterellende verbleken, nee zelfs op waterpret lijken! Door valwinden waren er in Gelderland, geloof ik, vier hoogspanningsmasten omgewaaid. Kortom, wij hadden geboft. Ook uit Alkmaar stad kwamen heftige beelden: De Kleine Deugniet stond onder water, in de Koningstraat dreven de drollen door de straat. En onder de spoorbrug op de Bergerweg werd een zwemfestijn aangericht…