Het dorpje is leeg… Zoveel auto’s als er gisteren geparkeerd stonden bij alle vakantiehuisjes, zo weinig staan er vandaag… Ik heb zelfs de indruk dat wij nu de enige vakantiegangers zijn…

Ik doe ’s ochtends rustig aan, vrouw- en dochterlief gaan samen een rondje lopen. ’s Middags ben ik aan de beurt voor een rondje met de jeugd… We vertrekken in de regen. We nemen het pad naast het kapelletje en lopen door de weilanden en de bossen naar de gué over de Ruisseau de Mont-le-Soie. We steken een brede bosweg over en klimmen gestaag omhoog. Onder ons stroomt de Ruisseau du Ponceau door zijn veenachtig dal naar beneden. Dit dalletje is voor een deel Réserve Naturelle, in beheer bij Ardenne et Gaume. Al gauw buigt ons pad weg van het riviertje en begint het flink te klimmen!

De regen is buiig, af en toe ook fel… We klimmen hoger en hoger en op een gegeven moment begint het pad wat af te vlakken. We zijn nu boven de 500 meter en naderen het dorp Logbiermé (550 meter).

Logbiermé is een bijzonder dorp. Het ligt vrij hoog en de weg loopt aan het einde van het dorp dood… Het is wat men noemt een cul-de-sac. Daardoor is het er rustig: géén doorgaand verkeer! Dat schijnt ooit anders te zijn geweest want Logbiermé ligt aan de zgn. Vieux Chemin de Luxembourg, van oorsprong mogelijk een Romeinse weg die van Trier over Luxemburg en Luik naar Tongeren voerde! De Chemin de Luxembourg was in gebruik tot eind 19de eeuw; toen namen de wegen en spoorwegen door de valleien de rol over van de oude wegen… Logbiermé, ooit een pleisterplaats voor reizigers, geraakte in de vergetelheid. Pas toen een sectie van Les Amis de la Nature er een boerderij verbouwden tot natuurvriendenhuis, kwamen de reizigers terug naar Logbiermé… Een verblijf in dit Maison A.N. Les Gattes was een van mijn eerste kennismakingen met de Ardennen. Ik moet toen een jaar of negen geweest zijn. Later ben ik vaak teruggeweest in Les Gattes om er met vrienden Oud en Nieuw te vieren. Tegenwoordig drink ik er een Chimay rouge als ik er passeer. Vandaag is Les Gattes gesloten. Corona…

Intussen regent het niet meer. Over een brede bosweg lopen we naar Mont-le-Soie en vandaar volgen we nog een stukje de GR5 tot we rechtsaf gaan: een schitterend pad voert ons door de bossen richting Ennal.

Als we uit het bos komen, zien we dat er opnieuw zwaar weer in aantocht is! We zetten er flink de pas in. Vijf minuten nadat we in ons huisje zijn aangekomen, valt de regen met bakken uit de lucht…