Het lelijke dorp Bergen aan Zee is nou niet een plek waar wij de laatste jaren geregeld te vinden waren. Integendeel, we kunnen ons niet herinneren wanneer het de laatste keer was – dat moet vele, vele jaren geleden zijn! Vanmiddag verandert dat, omdat ik zin heb om eens naar de Kerf te gaan. Bijna vierentwintig jaar geleden vond in de Schoorlse duinen een voor Nederlandse begrippen revolutionaire ingreep in ’s lands bescherming tegen het water plaats: de duinreep werd opengebroken om het zeewater binnen te laten. In de Kerf moest ruimte komen voor nieuwe zilte natuur.

Leuke bijkomstigheid vandaag is de stormachtige wind. Bovendien is de zon behoorlijk veel van de partij. We parkeren aan de Verspyckweg, op het kleine parkeerterrein waar het fietspad het duin in gaat. Vandaar lopen we naar zee. Eerst komen we langs een nieuwbouwprojectje: drie blokjes van vier woningen. Monsterlijke blokkendozen. Maar, zo lees ik op internet, die zijn zgn. NOM-woningen. NOM staat voor nul-op-de-meter, met andere woorden deze huizen zijn helemaal energieneutraal. Sympathiek daarbij is dat het om sociale woningbouw gaat – hey! een plek in Bergen aan Zee waar mensen met een kleine beurs kunnen wonen.

Even verderop passeren we het Zeehuis, een van de 13 natuurvriendenhuizen die Nederland rijk is. Ook hier zijn mensen met een kleinere beurs van harte welkom. Ik denk dat het de zomer van 1963 of 1964 moet geweest zijn, dat het gezin Jacobs met de 2CV naar het Zeehuis in Bergen aan Zee afreisde, drie kinderen op de achterbank, nummer vier op de voorbank gezeten tussen pa (aan het stuur) en ma in. Autogordels? Dat kenden we in die tijd niet! Op het dak van het limoengroene tweepeekaatje was een bagagerek gemonteerd met daarop o.a. het roze kinderbadje en een voiture (kinderwagen voor de Nederlandse lezers).

Het Zeehuis wordt gerund door vrijwilligers en als je er wilt slapen, ben je het liefst lid van het Nivon. “Nivon Natuurvrienden is een open vereniging waarin mensen met en voor elkaar werken aan een samenleving die eerlijk is en groen. Nivon faciliteert op allerlei manieren duurzame vrijetijdsbesteding en baseert zich op sociaal-democratische beginselen. Nivon heeft afdelingen, landelijke werkgroepen, natuurvriendenhuizen en kampeerterreinen, telt 20.000 leden en is lid van NFI (Nature Friends International).” Een goeie club dus!

We nemen de strandopgang Noord en worden ter plekke gezandstraald! Dat wordt pas beter als we langs het water gaan lopen: het is net vloed geweest en er ligt een smalle strook nat zand waarop het lekker lopen is – met de stormwind in de rug! Het licht is ongemeen fel, de wind klopt het water op tot schuim, het helmgras wordt gegeseld en de duinenrij geërodeerd, de zee buldert. Hier en daar lopen andere mensen de elementen te trotseren, maar al bij al is het rustig aan de rand van Nederland, aan ons onvolprezen strand.

Het is verder lopen dan we ons herinneren om de Kerf te bereiken… Tot onze verbazing bestaat de Kerf feitelijk niet meer. De natuur heeft de duinenrij gedicht en je moet over drie, vier meter hoog opgestoven zand klimmen vooraleer je de duinpan in beeld krijgt waar ooit, in 1997 om nauwkeurig te zijn, met extreem hoog water het zeewater kon binnendringen… Wat rest is een mooi meer. Ik vraag me af of hier in drogere tijden überhaupt nog wel water staat…

We lopen langs de zuidkant van het meertje, over een smal paadje. Uiteindelijk bereiken we de bosrand. Een breder pad voert ons door saai dennenbos naar het fietspad, dat we oversteken om vervolgens parallel te gaan lopen met datzelfde fietspad. Een weinig verder lopen we een gevarieerder bos in en steken een heideveld over.

Ik moet om 15 uur alweer thuis zijn voor een online meeting, dus lopen we de laatste anderhalve kilometer noodgedwongen over het fietspad terug naar Bergen aan Zee. We komen nog langs een enorme zandverstuiving. Hier is een aantal jaar geleden bos weggehakt om het zand en de wind vrij spel te geven… Vanuit het bos komend ben je even in de waan dat je tegen een besneeuwde heuvel aanloopt: het zonlicht wordt bikkelhard teruggekaatst door het glinsterende zand!

Het gaat geen jaren duren voor we weer naar Bergen aan Zee komen, dit rondje is ons goed bevallen en smaakt naar meer. Er valt hier (opnieuw) veel te ontdekken! Thuis gekomen poets ik het zout van mijn bril en schep ik het zand uit mijn oren. Gauw koffie gezet, de laptop aan. Op tijd voor de vergadering!