Toen ik op de lagere school zat – en dat is best al lang geleden – was ik een fanatiek lezertje… In die tijd had je een reeks die, als ik het me goed herinner, Prisma Pockets voor de Jeugd werd genoemd. Aan sommige van die boeken heb ik nog herinneringen, bijv. aan een boek over een Londens meisje dat de Tweede Wereldoorlog meemaakte bij familie in een bergachtig gebied ergens in Groot-Brittannië: was het Wales? het Lake District? Geen idee. Een ander boek speelde zich af in Londen, waar een jongetje werd opgesloten in de kajuit van een binnenschip. Gedurende het hele boek hing er smog over Londen… dichte mist. Ziedaar de associatie met het weer op deze laatste zaterdag van november.

De dag begon met mijn derde nat-in-nat schilderles. Meester Dick legde de kleurenleer van Rudolf Steiner uit, zeer interessant! En vervolgens gingen we volgens die kleurenleer aan het werk. De laatste opdracht was een schilderijtje met waterlelies. We begonnen met ons blad eerst met heel weinig geel te schilderen, daarna moesten we er overheen gaan met een weinig rood en ten slotte met een ietsepietsie blauw. En o wonder, deze drie kleuren heffen elkaar zo’n beetje op en er ontstond een witte fond waaruit we vervolgens de waterlelies moesten uitsparen toen we het blauw aanbrachten… Ik heb het boek van Steiner over zijn kleurenleer maar weer eens besteld bij de bieb. Misschien kom ik er, nu ik er in de praktijk heb mee kennisgemaakt, wat makkelijker doorheen…

Dit toch wel zonnig aandoende schilderijtje contrasteert behoorlijk met het redelijk sombere weetje buiten! Dat neemt niet weg dat ik zin heb om aan het eind van de middag een wandeling te maken bij de Kleimeer. Het is al vier uur en er komt mist opzetten. Vreemd misschien, maar mist is een van mijn favoriete weertypes. Ik houd wel van die kleine wereld waarin je je dan beweegt. De kleuren krijgen een heel andere kwaliteit en de geluiden worden gedempt.

Ik wandel vanaf de parkeerplaats aan het Vlasgat langs de Kleimeer tot bij de heuvel met de palissade, en weer terug. Het is kwart over vier als ik de eerste groepen spreeuwen zie opdoemen uit de mist en uitzwermen over het riet om vervolgens dicht bij mekaar in de toppen van de rietpluimen te gaan hangen. De ene na de andere zwerm duikt in het riet, soms een groepje van enkele tientallen, soms een groep van honderden vogels! Hun getsjirp is van ver te horen. Het is jammer genoeg al te donker om foto’s te maken… Als ik weer terugloop, branden bij het huis de buitenlampen al…