Maandag is mijn vrije dag en we rijden vandaag naar Egmond aan Zee (waar het vanaf 1 november weer gratis parkeren is) omdat de wind het afgelopen etmaal flink van katoen heeft gegeven – en nog steeds geeft! Na een laatste buitje laten we de auto achter op enkele honderden meter van het strand, aan de zuidkant van het dorp, en lopen over de Lage Weg de duinen in.

De lucht is staalgrijs, de wolken jagen langs het uitspansel en de wind waait strak uit het westen. Boven zee zien we een streep helder blauw verschijnen, precies zoals de buienradar het heeft voorspeld. En opeens breekt de zon door. Fel zonlicht strooit vurige kleuren uit over het duin! Wat is dat elke keer weer genieten!

We stappen flink door tot het fietspad (de Middenweg) dat Egmond Binnen verbindt met het strand. We klimmen over de zeereep. De zon is nu volop van de partij en de wind laat zich ook bepaald niet onbetuigd… Het is net vloed geweest, even vrees ik dat we niet terug kunnen lopen over het strand, maar dat valt mee. Wel is het oppassen geblazen, want de golven rollen nog geregeld ver het strand op en meermaals word ik verrast als ik niet oplet omdat ik een foto sta te maken, met natte schoenen tot gevolg. We lopen buitengewoon in onze nopjes terug naar Egmond aan Zee. We genieten van de vele strandlopertjes die heen en weer rennen aan de rand van de branding, op zoek naar iets eetbaars. Langzaam zakt de zon achter een wolkenlaag aan de horizon en ten slotte in zee…

Verkleumd maar tevreden bereiken we het dorp waar de J.C.J. van Speijktoren over de inwoners waakt. Deze vuurtoren is gebouwd in 1834: hij is dus bijna twee eeuwen oud en is nog steeds in gebruik!