Ik kan het bijna niet geloven

Dinsdagavond 6 oktober 2020. De gemeenteraad van Langedijk vergadert. Punt 9 op de agenda: de visie van het recreatieschap Geestmerambacht op de ontwikkelingen in het recreatiegebied. Het schap heeft geld nodig om het gebied te onderhouden; de overheid (lees: de Provincie) heeft zich teruggetrokken en men hoopt in de toekomst geld te genereren door ondernemers in het recreatiegebied te laten doen waar ze goed in zijn, nl. ondernemen. Op papier moet dat ook nog eens de natuurwaarden en de biodiversiteit versterken. Klinkklare onzin natuurlijk!

De Stichting Kleimeer, waar ik actief in ben, is toegetreden tot het Burgerinitiatief Bescherm de Natuur in het Geestmerambacht. Dit collectief van burgers en belangenverenigingen heeft zich de afgelopen jaren verzet tegen de voorgenomen ontwikkelingen. Vanavond is het een belangrijke avond. Als de Langedijker politiek zich vierkant achter de visie van het recreatieschap zet, betekent dat waarschijnlijk het einde van de natuurbeleving en de natuurwaarden van de Kleimeer, waar met name een aantal bijzondere vogelsoorten het toch moet hebben van de rust…

Nagelbijtend volg ik via zoom het debat, en al gauw krijg ik het gevoel dat ik wat meer ontspannen mag gaan kijken… Inderdaad, als de stemmen geteld worden, dan worden de plannen met 16 stemmen tegen 4 verworpen, en krijgt het college van B&W de opdracht om zich hard te maken om de westkant van de Zomerdel (het grote meer in het Geestmerambacht) niet mee te nemen in de ontwikkelplannen. Een belangrijk besluit, al hadden we als actievoerders liever gezien dat er in het Geestmerambacht helemaal niets zou veranderen en dat de rust, de ruimte en de natuur helemaal gespaard zouden blijven…

Woensdagmiddag 7 oktober 2020. Ik zit sinds zondag aan huis gekluisterd… met verkoudheidsklachten! Dat betekent dat ik niet mag gaan werken tot een test bewijst dat ik geen corona heb. Echt ziek ben ik niet. Gisteren kon ik me in Den Helder laten testen (wat is dat toch een bijzondere stad, ik heb er wat mee…) en het is nu wachten op de uitslag, die ik pas donderdag of vrijdag krijg. Vanmiddag klaart het op, en na drie regendagen binnen, MOET ik naar buiten en naar de Kleimeer om de natuur daar te vertellen dat het goed komt. Waarschijnlijk goed komt. Waarschijnlijk? Ja helaas, waarschijnlijk – ik onderschat de arrogantie en de macht van het geld niet!

Vanmiddag klaart het dus op en breek ik tijdelijk uit mijn ‘gevangenis’ – ik geniet met volle teugen van mijn wandeling. Ik parkeer zoals altijd aan het einde van het Vlasgat en loop meteen het paadje langs de Kleimeer op. Geen harde, verdroogde, gebarsten klei maar glibberige modder onder de voetzolen vandaag! Ik moet amper vijftig meter lopen om bij míjn boom te komen: een enorme wilg. Ik beschouw hem als mijn vriend, hij waakt over de Kleimeer…

Ik vertel mijn boom dat de rust in de Kleimeer voorlopig gered is. Hij zegt niets terug, mijn boom, de wind ruist door zijn bijna helemaal ontbladerde takken, mijn vriend bereidt zich voor op de winter… Ik geef hem een klopje, omarm hem en loop verder.

Over het dijkje loop ik van het Vlasgat helemaal tot aan de Nauertogt. Ik kom niemand tegen. Er staat een stevige wind, het riet danst, de populierenbladeren ratelen. Symfonie van de natuur… Ik heb geen zin om het stuk langs de Nauertgt te lopen, ik zoek de Zomerdel op maar daar is het me te druk: fietsers, wandelaars (vaak met honden), hardlopers. Ik houd het een paar honderd meter vol, dan steek ik het fietspad over en via een smal pad kom ik weer bij de Kleimeer en loop terug, richting het Vlasgat. Ik kijk nu wat meer naar wat er groeit en bloeit…

Bij ‘het huis’ steek ik toch weer door naar de Zomerdel en bij de heuvel – waar nu dus geen Beachpark gaat komen, hoera! – houd ik links aan en wandel over het pad langs het Lamslik terug naar de auto… De hele wandeling heb ik zó genoten van het idee dat ik nog vele jaren kan en mag genieten van een ongerepte Kleimeer. Ik – en vele anderen met mij! Er zijn momenten dat ik het bijna niet kan geloven… en stiekem ben ik trots dat ik er een klein steentje heb aan kunnen bijdragen!

Dit bericht werd geplaatst in Kleimeer. Bookmark de permalink .

3 reacties op Ik kan het bijna niet geloven

  1. Rikit zegt:

    Gelukkig maar dat er meer medestanders waren om dit plan te verwerpen. Van de natuur moet je afblijven, zo is er hier in Oss ook een discussie over een te bouwen crematorium. Hiervoor moet een mooi stukje bos wijken. De Gemeente Oss ziet alleen maar voordelen, en de bedenkingen van de omwonende zijn ongegrond verklaard. Met de natuur wordt geen rekening gehouden!!

    • tsjiess zegt:

      Dat gebeurt hier ook hoor. In Alkmaar krijgt het ziekenhuis nota bene de kans om een stukje van het oudste stadspark van Nederland af te snoepen… Ik ben heel blij met wat er in Langedijk is besloten, durfde e eerlijk gezegd niet op te hopen!

Laat een reactie achter op Jeanne van Sjannesblog Reactie annuleren

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s