Vanmorgen moest ik al vroeg & nuchter de deur uit voor een bezoekje aan het gezondheidscentrum. Na afloop fietste ik door de regen weer naar huis, me verheugend op een grote pot thee en een bak cornflakes. Thuis gekomen stapte ik van mijn fiets en zocht mijn sleutels. En toen…

… viel mijn oog op het bankje dat voor ons huis staat en waarop de trofeeën van menige wandeling in de duinen bij Bergen tentoongesteld liggen: een kleine verzameling kegels van dennen, in schoon Antwerps mastentoppen genoemd. Met name één mastentop trok mijn aandacht: er bovenop groeit, wiegend op zijn slanke steel, een iel paddenstoeltje, het hoedje reeds aangevreten door een of andere worm of insect.

Mastentoppen op de bank voor je huis: ze vertellen je iets over het weer. Vandaag zijn ze krampachtig gesloten, het is al en blijft ook een natte dag. En als het een paar dagen droog is, openen de schubben zich en ziet onze verzameling bostrofeeën er heel anders uit!

Wat dat zwammetje betreft: geen idee hoe het heet. Maar dat hindert niet, ik word al blij van er gewoon naar te kunnen kijken…

Intussen is de bak cornflakes leeg gelepeld en heb ik net een tweede mok thee ingeschonken. Nog even relaxen – en dan begint min of meer de werkdag.