Vandaag moet ik voor het werk naar Haarlem en kan ik een half uurtje later opstaan én een rondje lopen voor ik op de fiets naar het station rijd om de trein te nemen. Een relaxte start van de werkdag dus.

Ik heb het geluk te wonen in een straatje dat grenst aan een parkje dat bij de gemeente de – overigens niet echt indrukwekkende – status van natuurgebied heeft. Er zijn zelfs wat onverharde paadjes, samen misschien maar 250 meter in lengte, maar toch.

Als ik naar buiten stap, besef ik maar weer eens hoe fijn het is om te wonen in een klimaat waarin afwisseling de klok slaat. Gisteren regende het de hele dag, de wolken hingen laag en loodzwaar boven het land. Vandaag schijnt de zon en is de hemelkoepel bespikkeld met vriendelijke zachtgele wolkjes… De temperatuur is buitengewoon aangenaam.

Mijn blik richt zich dra naar beneden en ik verbaas me weer over de kleurenpracht in de natuur, zelfs nu de zomer op zijn retour is en de herfst zich onmiskenbaar aankondigt!

Mijn werkdag is goed begonnen. Ik haal de fiets uit de schuur, plof mijn rugtas in de fietstas en trap naar het station. Ik loop het perron op en stap in de gereedstaande trein. Shit! Ik was eigenlijk van plan om een latere trein te nemen, nu reis ik al vóór 9 uur en dus zonder korting… Ik zet mijn mondkapje op en neem een tijdschrift. Heerlijk, reizen met de trein!