Zaterdagavond 15 augustus. In o.a. Belgenland vieren ze vandaag Moederdag, de aanleiding hiervoor zit ‘m in het feit dat deze dag op de katholieke kalender staat aangemerkt als Maria Hemelvaart. De Kerk heeft deze dag dus gekaapt en in katholieke landen wordt Moederdag gevierd op 15 augustus. Het is zelfs een officiële feestdag, een vrije dag voor iedereen, de winkels blijven gesloten. In de week waarin Maria Hemelvaart viel, waren vroeger in Antwerpen veel bedrijven en kantoren gesloten. Mijn vader nam die week altijd vakantiedagen op en dan gingen we nog een weekje weg, vaak naar Nederland. We logeerden dan in een Nivonhuis, wat we meestal erg leuk vonden maar niet in de week van 15 augustus, want dan waren de Nederlandse basisscholen alweer begonnen en zat het Nivonhuis vol met oudere dames en heren in plaats van met gezinnen met kinderen met wie wij dan lekker konden spelen…

Na een dag die grijs begint en zelfs enige verkoeling en wat fijne miezer oplevert in de vroege uren, loopt de temperatuur weer op. In combinatie met de hoge luchtvochtigheid wordt het opnieuw een tropisch aanvoelende dag.

Aan het eind van de middag breekt de zon voorzichtig door, wat de temperatuur nog verder omhoog stuwt, maar in elk geval zorgt het zonnetje voor een vriendelijker uitstraling van de wereld! Dus stappen we tóch in de auto voor een rondje in de Bergense duinen en trotseren we de warme, vochtige lucht. We parkeren bij de Franschman, althans zo noemen wij die parkeerplaats omdat naast de nabijgelegen rotonde boerderij de Franschman staat. De naam van deze boerderij is afkomstig van het achtergelegen duin waar een Franse soldaat werd gevonden die in de slag bij Bergen in 1799 was gesneuveld.

Op de parkeerplaats staan best nog wat auto’s maar in de duinen is het stil… We komen amper andere wandelaars tegen en de trouwe lezer weet intussen dat zulke rust ons zeer bekoort. De heide staat inderdaad in bloei – en hoe. Net als vorig jaar ziet de struikheide er gezond uit en vormen die paars-golvende vlakken een wellust voor het oog! Wat de heide betreft mag de temperatuur wel iets naar beneden gaan en mogen er enkele buien vallen – dan kunnen we wellicht wat langer genieten van al dat fraaie natuurschoon.

Op ons gemakje wandelen we over mulle paden door het duin. De lucht is klam, we zweten als paarden. Af en toe brengt een zuchtje wind wat verkoeling. Het is de bedoeling om op een plek, waar onze buurman ons op heeft gewezen, naar het Rondbladig wintergroen (Pyrola rotundifolia) te speuren dat hier ergens moet groeien. Overigens lees ik op Wikipedia dat we tegenwoordig Rond wintergroen moeten zeggen… Hoe we het ook moeten noemen – wij vinden het zeer zeldzame plantje niet. Ik zal aan de buurman opnieuw moeten vragen waar we moeten wezen!

Niet getreurd, er zijn ergere dingen in het leven. (Maar balen is het wel 😒.) We wandelen verder, volgen een stukje het fietspad en nemen dan de trap bij ANWB-paddenstoel 22911, om over een uitgestrekte vlakte terug naar de auto te lopen. Ten zuidwesten van ons zien we uit grote wolken regen naar beneden zwiepen maar die verdampt voor hij de aarde bereikt. Dat levert wel een vreemde regenboog op, hoog in de lucht!

Achter ons gaat de zon onder roodgloeiend onder… Dat levert een Afrikaans aandoend tafereeltje op. Alleen het silhouet van een giraf ontbreekt maar dat kan ook kloppen, we lopen hier per slot van rekening gewoon in Nederland!