De afgelopen week (weken) was er haast geen wolk te bekennen; toen ik vanmorgen de gordijnen open schoof, was er geen splinter blauw te zien… Wat een tegenstelling, wat een verschil! Hoewel ik ongelooflijk heb genoten van al die zonneschijn, ben ik ontzettend blij dat we weer wolken zien. Niet dat ik een fan ben van egaal grijze luchten hoor, maar zodra er tekening in de lucht komt en er licht op het land valt, ga ik genieten… Waarschijnlijk houd ik daarom zoveel van de Schotse westkust?

Maandag 30 maart 2020

Aan het eind van de middag (we hebben vroeg gegeten) willen we een frisse neus halen. We hebben braaf ruim twee etmalen ons huis niet verlaten, maar nu willen we eruit. We maken ons ‘rondje Kleimeer’. Het wolkendek is gebroken: grote vlekken felblauwe lucht waarin knallende wolkenformaties varen… PUUR genieten!

Eerst lopen we het fietspad een stukje op, je hebt daar een mooi uitzicht over de Kleimeer. Die ligt er in volle pracht en praal bij. En zeg nou eerlijk: zo’n wolkenlucht maakt dit plaatje toch helemaal àf? Veel minder saai dan een strakblauw uitspansel!

We lopen terug naar de parkeerplaats en stappen naar de fietsbrug over de Saskevaart. Vanaf de brug heb je een mooi zicht op het Lamslik. Boven het Geestmerambacht prijkt een regenboog.

We wandelen en genieten…

We lopen langs de Zomerdel en beklimmen de uitkijkheuvel. Uitkijkend over de Kleimeer zien we een bui naderen. Het licht wordt onwerkelijk. De bui zeilt over Koedijk, wij krijgen een uitlopertje, niet de moeite om de meegenomen paraplu uit de rugzak te halen.

Als de bui is overgetrokken, duurt het even voor de zon weer tevoorschijn komt, en als dat eindelijk gebeurt, staat ie al zo laag dat er langzaam maar zeker een rode gloed over het land wordt gelegd…

Net voor we weer bij de parkeerplaats zijn, schuift er opnieuw een bui over. Spektakel!

Ik schuil even in de auto. Daarna loop ik naar de plassen in de ‘nieuwe’ Kleimeer, waar allerlei steltlopers hun kostje bij mekaar scharrelen. De foto is weerom niet helemaal scherp helaas…

Drie kluten

We lopen terug naar de auto. De zon verdwijnt andermaal en nu definitief achter de wolken die boven de Noordzee hangen… In het riet staan her en der reigers te hopen op een malse kikker.