Vrijdag 27 maart 2020

Vrijdag, aan het einde van de middag, om, net als de vorige dagen, de drukte te vermijden, rijden we naar Egmond-Binnen en parkeren bij duiningang Middenweg (Westert). Als we het parkeerterrein aflopen, stuiten we meteen op een kudde highlander koeien. Op een drassig weiland staat er een alleen te grazen; als het dier loopt, horen we het zomp-zomp-gezuig als het de hoeven uit de blubber trekt.

Even verderop verlaten we het hoofdpad en volgen een smal paadje dat om een meer heen loopt. Het is waarschijnlijk een koeienpaadje, maar het staat wel op mijn kaart (maps.me).

Even later staan we op het fietspad. We houden de ogen gericht op het struikgewas en zien o.a. een buizerd zitten, hoog in een lage boom – en een goudvink, wat een prachtvogeltje is dat. Helaas zijn beide foto’s niet perfect scherp maar ik wil ze je toch laten zien…

Een stukje verderop verlaten we het fietspad en over de Hogeweg lopen we verder het duin in. Af en toe komen we andere wandelaars tegen, de mensen houden goed afstand. Is het mijn eigen onwennigheid die ik projecteer op die andere mensen, of zie ik dat iedereen zich ongemakkelijk voelt bij het afstand nemen? Het is ook zo onwezenlijk!

De zon gaat ook vandaag onder achter een dunne wolkensluier. Het licht is zachtroze en de knoppen van de duindoorn lichten felbruin op. Die kleur contrasteert prachtig met het witgeel van de grassen…

Deze wandeling hebben we twee weken geleden ook gemaakt. De paden waren toen stevig-vochtig en op heel wat plekken in de duinen was het erg nat. De meertjes die vlakbij het kruispunt van twee fietspaden liggen (Middenweg en Van Oldenborghweg) waren toen aaneengesloten, het pad dat er langs gaat was onbegaanbaar, stond zeker 10 à 15 cm onder water. We stellen vast dat het water de afgelopen weken flink is gezakt, het pad is weer bruikbaar al is het nog wel drassig… In de duinen zijn de meeste paden weer mul!

Als we bij de auto komen, verdwijnt de zon achter de bomen… Wij spoeden ons huiswaarts om de allerlaatste uitzending te zien van een programma waar wij 15 jaar met veel plezier naar hebben gekeken: vanavond valt het doek voor De Wereld Draait Door… DWDD, een monument van een programma!!!

We besluiten om zaterdagochtend vroeg dezelfde wandeling te maken. Er wordt een stralende ochtend voorspeld en die willen we graag meepakken. Door vroeg te gaan, mijden we ook de drukte – al blijkt dat (als we ’s avonds naar het nieuws kijken) mee te vallen: Nederland heeft zich goed gehouden aan de oproep om thuis te blijven. Ik ga me haast schuldig voelen dat wij er op uit zijn gegaan… en tegelijkertijd kijk ik met een voldaan gevoel terug op alweer een mooie wandeling.

Zaterdag 28 maart 2020

Op het kaartje zie je al dat we vandaag verder zijn gelopen dan gisteren. We zijn doorgelopen tot bij de zee…

Zo vroeg in de ochtend is het licht toch echt anders dan aan het einde van de dag. Het is best koud. En er zingen en vliegen heel wat vogeltjes! Weer ben ik betoverd door de grillige gevormde takken en bomen…

We lopen weer over de smalle paadjes om het meer heen, dan volgt een stukje fietspad en gaat het linksaf, de Hogeweg in. Na een lange klim daal je af naar een mooi duinmeer. In september stond er een kudde highlanders verkoeling te zoeken in het water, en te drinken. Nu ligt het meer er diepblauw en verlaten bij…

We wandelen verder en komen bij de afslag naar Egmond-Binnen. Aan de andere kant van de wegwijzer staat “Strand”. Ach, we hebben de hele ochtend voor ons, een paar extra kilometers moeten kunnen… En zo belanden we, deels over smalle paadjes, bij de strandopgang Middenweg.

Ik had hier toch een behoorlijke drukte verwacht, maar het strand ligt er quasi verlaten bij… We dalen af en willen naar de branding lopen, maar daar geraken we niet, een paar diepe strandgeulen vol water maken dat onmogelijk. De klim terug omhoog door het mulle zand, is zwoegen! We wandelen weer terug naar de kruising met de wegwijzer en nemen nu het pad naar Egmond-Binnen.

Onze route loopt links, langs de rand van het bos. Omdat het zandpad de andere kant op er zo mooi bij ligt, valt mijn oog op een groepje Exmoor pony’s. Wat een schitterende beesten zijn dat toch! Eergisteren zagen we ook al een kleine kudde toen we bij Bakkum Noord wandelden.

We keren terug op onze schreden en lopen verder, grotendeels door bos.

Vervolgens volgen we het fietspad tot de kruising, lopen langs de meertjes en bereiken de parkeerplaats. In de verte horen we de klokken van het Sint Lioba klooster en van de Sint Willibrordus abdij van Egmond twaalf keer slaan…