Ik zit voor een leeg scherm en ik moet opeens denken aan de film Fatal attraction uit 1987, vanwegen de titel van het boek waarschijnlijk. Fatal attraction, niet gezien, denk ik. Kan me er in elk geval niets van herinneren. Dus niets over te melden en maar gauw door naar…

… Fatale vriendschap, een boek geschreven door Paul de Bruyn – die, aldus de tekst op de achterflap – 35 jaar werkte voor de Gazet van Antwerpen. Normaal zou dat voor mij geen positieve referentie zijn, vooringenomen als ik ben tegen de Frut, zoals de GvA wordt (werd?) genoemd. Maar goed, je bent geboren en getogen in de Koekestad, het woord Antwerpen doet toch je bloed iets sneller door je aderen stromen en dus pak je het op en sla je het open, om precies te zijn op blz. 128-129. Je oog valt op het woord Luchtbal. Als een raket schiet je terug naar het verleden…

Op de Luchtbal woonden mijn grootouders langs moederskant, we noemden hém opa en háár moeke Luchtbal. Hij was van geboorte een Amsterdammer, zij had Noord-Brabants bloed, haar vader was van Hilvarenbeek om precies te zijn. Hij werkte voor Bell Telephone en via Den Haag kwam het gezin Knecht in Antwerpen terecht, waar ze de Tweede Wereldoorlog meemaakten (óók de V-bommen). Na de oorlog betrokken ze een sociale woning in de Canadablokken, in de Columbiastraat. Ik heb er vaak gelogeerd. Mijn tante J. (oudste zus mijner moeder) en nonkel B. woonden er ook en met onze nichtjes H. en I. hebben mijn broer P. en ik urenlang over de Luchtbal gezworven. Oud en Nieuw vierden we elk jaar bij opa en moeke Luchtbal, met heel de familie Knecht. Om middernacht luidden de sirenes van de fabrieken en het geloei van de scheepshoorns van de boten in de nabijgelegen havens het nieuwe jaar in… Kortom: op de Luchtbal liggen heel wat herinneringen!

De Canadablokken bestaan uit twee rechthoekige complexen, met elk een grote binnenplaats waar het veilig spelen was.

De Torenblokken aan de Venezuelastraat (zes stuks) behoren tot de skyline van Antwerpen, als je van Nederland komt rijden staan ze aan je rechterhand als je Antwerpen binnen rijdt, nog vóór het Sportpaleis. Deze flatgebouwen worden in het boek genoemd.

Ik heb Fatale vriendschap met genoegen gelezen. Het voelde heel Antwerps aan, in mijn hoofd klonk het ook Antwerps, dat vond ik een bijzondere ervaring. Ik weet niet of het, als je geen Antwerpenaar (Belg) bent, een even leuk boek is. Maar ik heb dus genoten. Het verhaal zit goed in mekaar, het is spannend en het is vlot geschreven, al komen de dialogen soms iets geforceerd over en mag er wat mij betreft een beetje meer tempo in het verhaal (maar waarschijnlijk ben ik verwend door het lezen van al die geweldige Britse detectives…). Een leuke bijkomstigheid is het inkijkje in de Belgische politiek.

Een aanrader? Zeker drie sterren :-).