Na een paar grijze dagen kwam vanmiddag de zon opeens uitbundig tevoorschijn, dus reden we naar het Vlasgat en maakten een korte wandeling langs de Kleimeer. Ik ben gauw ergens uitgewandeld – en al helemaal als er maar weinig variatie in paden beschikbaar is… maar dat wandelingetje langs de Kleimeer is de uitzondering op deze regel… Het is immer een groot genoegen om daar te wandelen!

We keerden naar de auto terug via de Zuiderdel (de grote plas in het Geestmerambacht). Daar staat ergens een boom waarin vier ransuilen zitten. Een tijdje geleden kwam ik hier voorbij en zag ik mensen met grote belangstelling naar deze boom turen. Uiteraard tuurde ik ook maar ik zag niets. Een week geleden gebeurde er eigenlijk hetzelfde: we kwamen langs de bewuste boom en weer stonden er mensen naar boven te turen. Toen we vroegen waar ze naar keken, wezen ze ons de ransuilen aan. En ja, vandaag zaten ze er ook, allevier. Omdat het best lastig is om goed scherp te stellen met al die takjes, ben ik best tevreden met de onderstaande acceptabele foto…

De zon die op enen wilgenboom scheen,
en in zijn kruyn daer zat er een uil,
van simme dondaine, van farilonla,
en in zijn kruyn daer zat er een uil,
den uyl vivat! den uyl vivat!