Vanavond gingen we naar de bioscoop. De VUE in Alkmaar, je weet wel, die ongezellige bunker. Ik overwon dit negatieve gevoel met glans en stapte fluks de lange, steile trap op. Gelukkig waren de deuren van de zaal al open en hoefde ik niet echt te lijden.

De film die we gingen kijken, was Blinded by the light. Een verhaal over een jongen die opgroeit in een Pakistaans gezin in de Engelse stad Luton, een soort Almere maar dan erger, denk ik… Een verhaal dat zich afspeelt in de jaren ’80 van de vorige eeuw, leuk! want een tijd waarin ikzelf echt de wereld in trok, op mezelf woonde, ging werken, vervangende dienst deed, actie voerde, reisde, discussieerde, mijn lieve echtgenote tegen het lijf liep en ten slotte naar Nederland verhuisde. Veel teksten en muziek van Bruce Springsteen. Maar ook Thatcher en de opkomst van het neo-liberalisme, armoede en rassenhaat, klasse-ongelijkheid.

Ik vond het een heel mooie film. Ontroerend, grappig, op sommige momenten indringend, op andere momenten vrolijk. Op basis van een waar gebeurd verhaal, een leven geïnspireerd door de teksten van Bruce Springsteen. Goed geacteerd. Zet een nostalgisch tijdsbeeld neer. Een aanrader.