Thuiskomen na een vakantie heeft altijd iets dubbels. Vreselijk omdat de vakantie voorbij is en het gewone leven weer gaat beginnen. Vreselijk omdat je weer naar het lokale winkelcentrum moet. Vreselijk omdat… nou ja, vreselijk dus.

De andere kant is wel dat je weer heerlijk in je eigen huis bent, in je eigen bed slaapt enz. En natuurlijk kom je met een hoop herinneringen thuis… Die neem je mee zolang je verder leeft, zong Boudewijn de Groot geloof ik… En daar doen we het dan mee.

Gisteravond vertrok de Stena Brittannica keurig op tijd uit de haven van Harwich. Aan de overkant van de rivier heb je de haven van Felixstowe, die een stuk groter is. Volgens mij is Stena Line de enige rederij die gebruik maakt van de havenfaciliteiten van Harwich. En voor reizigers zonder eigen vervoer: naast de haven ligt het treinstation.

Eenmaal op zee reppen wij ons naar onze hut – een binnenhut deze keer. Omdat we pas enkele dagen geleden omboekten, waren er helaas geen buitenhutten meer beschikbaar. Dat maakt ook dat het eerste daglicht dat we zien het licht is dat door de deur van een buitenhut in de gang valt. Al om kwart voor acht begint de ontscheping, om acht uur rijden we het haventerrein af… Aan de wolken zien we dat de lucht onrustig is. Onderweg naar huis valt er menige plensbui. We rijden via schoonmoederlief (gedag zeggen en de was ophalen) en precies op het middaguur rijden we onze oprit op. Het grote uitladen kan beginnen! En daarna… uitpakken, wasmachine aan, boodschappen, bibliotheek (leuk!), aan het eind van de middag het NOS journaal. We zijn weer thuis…

Gelukkig heb ik naast de honderden foto’s die ik heb gemaakt ook wat meer tastbare herinneringen meegebracht, o.a. een Damson Porter van First & Last Brewery in Northumberland, alvast voor mijn jaardag en kerst gekregen van onze Engelse vrienden C&F. Proost!