Het regent als we wakker worden. Het regent terwijl we ontbijten. Het regent als we naar Ambleside rijden. Overigens niet de route van gisteren: wind en regen hebben vannacht hun tol geëist en we moeten omrijden!

Het regent als we in Ambleside op het parkeerterrein staan. Maar… na een half uur of zo wordt het wat minder. We kopen een parkeerkaartje en lopen Ambleside in. Hier liggen héél veel voetstappen van ons en toch is het elke keer weer een feest om er rond te wandelen. Een aantal winkels zijn er altijd geweest, o.a. de Spar, de Co-op, de Apple Pie (bakery and tearoom). Vele zijn er nog maar ook weer niet meer: veranderd van eigenaar, van inrichting, van handelswaar, … En elke keer zijn er ook weer nieuwe winkels.

Ambleside is ook een mooi stadje, sfeervol gerestaureerd. Het riviertje de Stock Ghyll stroomt er doorheen. Vandaag met enig volume en geweld, zo blijkt!

De allereerste keer dat ik hier kwam was er midden in de stad een overdekt bus station. Dat is begin negentiger jaren door een projectontwikkelaar omgeturnd tot een winkelcomplex. De grootste winkel in dit geheel is Gaynors, een reusachtige buitensportwinkel.

Ook vandaag struinen we hier even rond en laat ik me verleiden tot de aanschaf van twee fleeces. Bij Cunningham, ook al jaren een vaste waarde in het winkelaanbod van Ambleside, koop ik een kleine rugzak die minder druk geeft op mijn rug. Lopen met een rugzak(je) was de hele vakantie erg pijnlijk…

Bij de Apple Pie kopen we twee lekkere filled rolls met tonijnsalade. We rijden naar Elterwater, een mooi dorpje dat aan het begin van Great Langdale ligt en een prachtige pub rijk is (waar we deze keer niets zullen drinken…). We eten onze broodjes op in de auto… terwijl het regent. Als de regen stopt, kijken we rond in het dorp. De River Brathay kolkt onder de brug door!

We willen een stukje langs de rivier lopen tot waar die het meer Elter Water voedt. Dit pad was altijd al een vrij goed begaanbaar pad, maar nu is het een rolstoelpad (sic) geworden. Dat loopt natuurlijk als een trein maar het avontuurlijke is er zo wel een beetje af. Soit! Het is een mooie route, dus niet zeuren, Jacobs! Heel af en toe valt er wat meer licht op de weilanden die overigens door de overvloedige regenval hier en daar plasdras staan…

Na tien minuten stuiten we op een hindernis: de rivier is buiten haar oevers getreden en het pad staat onder water! De meeste wandelaars banjeren er doorheen, wij vinden dat wat overdreven, het water staat bijna 20 cm hoog… We hebben echt geen zin in natte schoenen!

We besluiten om terug naar het dorp te lopen. De meeste bagage zit gewoon in de auto dus ook onze sandalen. Van ander schoeisel voorzien wandelen we terug naar het ondergelopen pad. Nu kunnen we verder!

De hemelsluizen gaan opnieuw open… Maar we hebben er lol in dus we lopen verder en komen uiteindelijk bij Elter Water. Het meer is ook buiten zijn oevers getreden…

Uiteraard zetten we de camera’s aan het werk, wel van onder onze paraplu want de weergoden klotsen ruimhartig met water in het rond! We genieten echter van al dit moois… Na een tijdje keren we op onze schreden terug. Vanwege onze natte, koude voeten besluiten we de Brittannia Inn over te slaan en terug te gaan naar onze kamer in The Mortal Man Inn. Het is inmiddels ook bijna zes uur en we gaan gelijk een hapje eten. Ik kies voor lamsgebraad met een heerlijke puree, ratatouille en onion gravy. Sticky toffee pudding als toetje. En een heerlijk glas Sally Birkett Ale om alles weg te spoelen.

Sally Birkett Ale!? Jazeker. Speciaal gebrouwen (in Lancashire) voor The Mortal Man Inn. Waarom? Lees het eeuwenoude gedicht maar op het uithangbord van The Mortal Man Inn!

We kijken met buitengewoon veel genoegen terug op ons verblijf in dit hotel. Prima kamer, vriendelijke medewerkers, een warme ambiance, goed eten en drinken en… prachtig gelegen! Een aanrader!

Morgen hebben we een reisdag: van Troutbeck naar Harwich… De vakantie loopt nu echt op haar laatste benen. Snikker-de-snik-snik!!!!!!!!