Stel je voor, als katoenplantje ben in in een duister atelier ergens in Bangladesh verwerkt tot onderbroek of T-shirt, en in een donkere doos gestopt die in een muffe container naar Europa is verscheept. Ten slotte hang je aan een kledingrek bij C&A of Esprit in Alkmaar en word je verkocht. En dan… tadaa! Hang je opeens fris gewassen aan de waslijn bij Loch Eynart! Dat overkwam vanmorgen het katoen dat met ons meereist…

Na een eenvoudige lunch vertrekken we richting Lochboisdale, een havenplaatsje vanwaar boten varen naar Mallaig en Oban. Het wordt geen rit – je zou het een autowandeling kunnen noemen. Alleen al over het weggetje vanaf onze caravan naar de hoofdweg (nog geen 3 km) doen we bijna een uur. Het is hier ook zo fotogeniek, zeker met de wolkenluchten die boven het landschap uittorenen!

We komen ook langs een plek waar net turf is gestoken. Dat zie je nog relatief vaak op de Schotse eilanden, maar ook op the mainland! De turf wordt afgestoken met een lange spade en ter plekke te drogen gelegd. Daarna worden de turven in plastic zakken gestopt en afgevoerd. Soms worden ze dan netjes in een hooiopper-achtige vorm gestapeld, vaker zie je een hoop turven neergekwakt naast een huis…

Eenmaal op de hoofdweg gaat het wat sneller maar ook dan maken we nog een aantal fotostops…

In Lochboisdale kopen we postzegels en doe ik een aantal kaarten op de post. Het postkantoortje is tevens tearoom, dus ja… Inderdaad!

In de gift shop annex TIP kopen we de ontbrekende Landranger kaart (met Barra en Vatersay erop) en twee CD’s met folk muziek. Daarna rijden we naar South Lochboisdale waar we een wandeling willen maken. Echter, de midges zijn out en het is echt geen doen om je neus buiten te steken. Dat doe ik wel even om onderstaande foto van een gerestaureerd blackhouse (nu een holiday cottage) te maken en dat levert niet alleen een aardig plaatje op maar ook een hoop rode, jeukerige bultjes en een auto vol midges. Grrr!

OK, dan maar naar de kust. Onderweg zien we een huis for sale staan: zowel het huis als de locatie staan ons zeer aan. Vraagprijs: £125000. Het is under offer. We zetten het uit ons hoofd. ’t Is hier gewoon heel, heel mooi…

We parkeren de auto op de machair bij het kerkhof van Dalabrog. We wandelen door een duingebied richting het strand. Een mooie zandweg slingert tussen de duinen. We zien dat onze was weer nat is geworden, er hangt een enorme bui boven Beinn Mhor!

Het pad voert langs een prehistorische site waar de Cladh Hallan roundhouses zijn opgegraven. Deze woningen dateren uit ong. 1250 voor Christus!

Ook hier is geen mens te bekennen op het kilometers lange strand. De kleuren zijn adembenemend mooi, zeker als de zon even door de wolken komt… Helaas zijn die momenten maar schaars…

We wandelen weer terug door de duinen naar de auto. Overal bloeit jacobskruiskruid, maar we zien ook knoopkruid, gele viooltjes, kamille, ogentroost enz. Een crofter heeft zelfs een veldje aardappelen geplant!

We rijden naar Dalabrog (Daliburgh in het Engels) en vereren de Co-op nog met een bezoekje. Daarna rijden we zonder stoppen naar huis. Ik verheug me al op de lamskoteletjes die ik zo ga klaarmaken. Van Megan, die bij oma Elisabeth logeert, krijgen we een groot stuk zelfgemaakte carrot cake. Een toetje hebben we dus ook al!