Het ochtendlijke zonlicht is fel en de wolken jagen langs de hemelkoepel. Het ziet er frisjes uit. We vertrekken na het ontbijt en we wandelen vanaf onze caravan. Na één kilometer eindigt het asfalt.

Eilandbewoners hebben allemaal een stukje land, dat heet een croft. De eigenaar van de croft aan het eind van de asfaltweg heeft 30 jaar geleden besloten dat hij van zijn croft een bos wilde maken. En zo geschiedde. Bos is op de Outer Hebrides zeer zeldzaam. Het is dan ook bijzonder om op deze maandagochtend door een stukje loofbos te lopen! De man, die nu 73 jaar oud is, heeft in de loop der jaren 30000 bomen geplant en 5 km aan paden aangelegd.

Wij wandelen eerst over het hoofdpad tot aan de andere kant van de croft. Daar is een stile en loopt het pad verder boven Loch Eynart. We volgen het pad tot het min of meer doodloopt… Voor ons torent Beinn Mhor hoog boven het sea loch en de moors.

We keren op onze schreden terug. Bij de stile nemen we nu het pad naar boven, klimmend tot ong. 150 m hoogte naar een plekje vanwaar je zowel de Minch kunt zien – dat is de zee tussen Skye en de Outer Hebrides – als de Atlantische Oceaan. Het pad is door onze croft-man aangelegd en daarboven heeft hij een bank neergezet die verankerd is met een zware steen – het stormt hier nog wel eens!! We kijken doorlopend uit op de hellingen van de Beinn Mhor. Het uitzicht boven is spectaculair!

We dalen weer af en lopen terug naar de caravan om te lunchen en een middagdutje te doen. We eten vroeg warm en rijden na het eten naar de zee (westkust). Daar genieten we weer – alleen! – van de rust, de wind, het licht, de vogels, de ruimte, het zicht op de bergen…

De zon gaat bijna onder. Met een omweg rijden we terug naar onze caravan. Bij een kruispuntje worden we staande gehouden door een Nederlands stel dat wanhopig op zoek is naar hun overnachtingsadres. Ze hebben alleen een huisnummer en een fotootje. Gelukkig kunnen Elisabeth en Angus, de eigenaren van onze caravan, hen helpen. Ze moeten aan de andere kant van Loch Eynart zijn. Het is donker geworden… Binnen in de caravan is het warm, buiten horen we de wind tekeer gaan…