Zaterdag 3 augustus, tijd om te verkassen. Ik ben gaan slapen met het idee dat we om 11.40 uur met de boot vertrekken vanuit Leverburgh en heb de wekker op half acht gezet. Om half zeven word ik wakker gemaakt door vrouwlief: “Het is springtij en de boot vertrekt al om 10.20 uur!” Het is even stressen maar om negen uur rijden we weg van The Old Croft House en via de westkust koersen we naar Leverburgh. Harris gunt ons een mooi afscheid, we hebben nu al goesting om volgend jaar terug te komen…

De overtocht van Harris naar het eiland Berneray duurt een uur. Berneray is d.m.v. een causeway met North Uist verbonden. Wij gaan echter eerst Berneray op, meer bepaald naar de Shop & Tearoom waar we heerlijk lunchen met een sandwich met hot smoked salmon. Een bekend adresje…

Nu is het tijd om Uist op te rijden. Het noorden van North Uist is vrij vlak. De kust is diep ingesneden, overal zie je uitgestrekte kwelders die vollopen met vloed en droog komen te staan met eb.

Het is al bijna twee uur als we de camping oplopen bij het RSPB vogelreservaat Balranald. Vrienden uit Antwerpen, die fietsen op de Outer Hebrides, kamperen er momenteel en wij gaan dag zeggen. We maken samen een mooie wandeling over de machair met zijn bloemenweelde, en over het strand dat we voor ons alleen hebben! Na de wandeling eten we bij de tent nog een heerlijke zoete versnapering. Ik heb gekozen voor millionair’s shortbread: een basis van shortbread, een laag caramel, de toplaag is van chocolade. Hier bega ik dus de spreekwoordelijke moord voor!

Het is al bijna zeven uur voor we verder rijden. Wij moeten het eiland Benbecula nog over om op South Uist te komen waar ons nieuwe vakantieverblijf op ons staat te wachten: een heuse caravan! In het dorp Baile Mhanaich doen we nog boodschappen in een prettig supermarktje. De eilanden zijn d.m.v. causeways met elkaar verbonden, dus geen ferry’s meer vandaag!

Onze caravan staat aan Loch Aineort (Loch Eynart), bijna aan het einde van een klein asfaltweggetje. Heerlijk afgelegen! We worden hartelijk ontvangen door eigenaresse Elisabeth. We laden de bagage uit de auto, en tegen dat we klaar zijn lopen er nog slechts twee skeletten rond… we zijn opgevreten door de midges!