We hebben ontbijt gevraagd om negen uur. Niet voor niets: buiten is het grijs, nat, winderig. We hebben geen haast, onze ferry van Uig (Skye) naar Tarbert (Harris) vertrekt pas om twee uur…

Na het ontbijt zetten we de bagage in de auto en nemen hartelijk afscheid van onze gastheer en -dame. Gisteravond nodigden ze ons nog uit voor een kopje thee en home made lekkers. Gastheer Maoilios Caimbeul (Myles Campbell) blijkt een bekend schrijver en dichter te zijn in de Gaelic speaking community. Hij heeft acht jeugdboeken op zijn naam staan en heel wat dichtbundels!

Op ons gemakje rijden we om de meest noordelijke punt van Skye heen. Onderweg maken we enkele fotostops – enkele, want het regent en waait onbarmhartig en onze camera’s kunnen daar niet zo goed tegen…

Om kwart over elf rijden we het terrein op van Caledonian MacBrayne, kortweg Calmac genoemd, het bedrijf dat de meeste ferryroutes in Schotland in concessie heeft. We vluchten The Pier Restaurant in voor een morning coffee gevolgd door een Guinness (een hele ochtend koffie drinken is namelijk niet gezond). We schrijven ons dagboek bij en lezen wat.

Om 13.45 uur rijden we de buik van het schip in. Via een paar trappen klimmen we omhoog naar het passenger deck. Af en toe steken we even onze neus naar buiten, kwestie van de buitenlucht ervaren en mogelijk een foto maken…

Twee uur later varen we Tarbert binnen. Het miezert af en toe nog wat maar de zon priemt soms al door de wolken heen! Bij het opstaan van de bank schiet er een felle pijnscheut door mijn onderrug en bil – het volgende moment moet ik me vasthouden aan een paal, ik kan amper staan! Na een tijdje probeer ik wat te lopen. Dat gaat gepaard met veel pijn. Ik mag met de lift naar het car deck. Ik geraak amper achter het stuur. We rijden de boot af en ik stuur het dorp in (meer is Tarbert niet…). Aan de hand van vrouwlief schuif ik als een oud manneke door de straatjes. Gaandeweg loop ik wat gemakkelijker. We zien dat de ferry alweer klaar is voor vertrek!

We vertrekken naar Stornoway. Best nog een lange rit die we onderbreken voor een paar fotostops.

We parkeren de auto vlakbij onze nieuwe accommodatie: The Stables, een klein maar comfortabel appartement in een aanbouw achter een huis, in het centrum van Stornoway. Hier blijven we tot zaterdag. Vrouwlief draagt de tassen uit de auto naar binnen.

Na een paar koppen thee wil ik weer een stukje lopen (zitten is pijnlijk!) en begeven we ons naar de Tesco voor een paar noodzakelijke boodschappen. We komen langs het kantoor van HebCelt waar we onze tickets ophalen. Tickets in de vorm van armbandjes die om onze pols worden vastgemaakt en er alleen met een schaar af kunnen worden geknipt. Dat mag pas zaterdagnacht na het laatste optreden… “Yes, they are showerproof!” 😀

De rest van de avond wissel ik lopen en liggen af… Morgen gaan we op zoek naar een vouwstoel, die mag mee het festivalterrein op – ik heb het gevraagd! Een ouwe sok ben ik opeens!