Gisteravond op de boot hadden we nog kunnen dansen, op het dek stond twee DJ’s herrie te produceren waarmee ze vast alle vissen in de Noordzee hoofdpijn hebben bezorgd. Gelukkig was er in onze hut niets anders te horen dan het verre, geruststellende geluid van de zware motoren van het schip… Volgens vrouwlief voegde ik daar in de loop van de nacht mijn persoonlijke gedreun aan toe!

Als goede Nederlanders ontbijten we met een slok water en een plak ontbijtkoek, lekker goedkoop. Om half zeven local time (= half acht continental time) mogen we naar het car deck, om kwart voor acht start ik de auto.

Rond 8.15 uur zijn we langs de douane en beginnen we aan onze lange rit. Via Colchester en Braintree rijden we westwaarts naar de M11, dan gaat de reis definitief naar het noorden. M11 wordt A1(M). Bij de Peterborough services kopen we melk, kaas en brood. We rijden verder en ten slotte stoppen we voor een lange break in Clunder Park, een enorm landgoed van de National Trust.

We nemen enige lekkernijen tot ons en ik slurp een grote bak koffie weg. Daarna bezoeken we de walled garden en de Victoriaanse kassen die prachtig zijn gerestaureerd.

Om half twee zetten we de reis voort. De hele tijd volgen we de A1 die soms ook een snelweg is en dan A1(M) wordt genoemd. Ergens in de buurt van Newcastle doe ik een power nap. Ik val meteen in slaap, na tien minuten word ik wakker en voel me weer zo fris als een hoentje.

Over de A697 en de B6354 -> B6353 arriveren we om vijf over vijf in het mooie dorpje Ford. Onze B&B is naast het dorpswinkeltje dat tevens tea room is (en gesloten).

We maken een wandeling door het dorpje (20 huizen, een kasteel en een kerk). Was het onderweg overwegend bewolkt, hier schijnt de zon uitbundig! Wat een rust heerst er hier, weldadig na het urenlange geraas over snelweg en dual carriage way.

In de verte liggen de Cheviot Hills. Twee jaar geleden waren we hier op vakantie in een huisje aan de voet van deze zompige heuvels op de grens van Engeland en Schotland, vlakbij het dorpje Mindrum.

Ford ligt nog in Engeland. We stappen weer in de auto en rijden bij Coldstream de River Tweed over die hier de grens vorm tussen Engeland en Schotland. F. en C. (met wie ik 46 jaar geleden brieven begon te schrijven!) wonen in Coldstream. We hebben afgesproken in The Plough in Leitholm. Zoon R. en zijn vriendin M. zijn er ook (wonen in Glasgow). Het is goed om onze vrienden weer in de armen te sluiten! We eten gezellig een hapje incl. toetje in deze Schotse pub.

Inmiddels is het donker geworden en zijn we terug in onze B&B. De stilte hier is enorm. Tijd om met één oor op mijn hoofdkussen te vallen… Morgen rijden we Schotland in, naar Morar aan de westkust. Opnieuw een pittige rit!