Muziek is magisch… Woensdagavond was ik, samen met mijn gemalin, naar een concert in theater De Vest: Woodstock, 1 night of peace and music, door Frank Lammers & Strange Brew.

Over Frank Lammers kan ik kort zijn: irritant, vindt zichzelf buitengewoon grappig, zelfs als hij zingt gaat het niet om de muziek maar om Hem. Over de muzikanten en zangers die hij om zich heen had verzameld, kan ik nog korter zijn: top! Met als uitblinker uiteraard gitarist Pablo van der Poel van DeWolff, maar door dit zo op te schrijven doe ik de anderen in feite te kort…

Muziek is magisch. Soms raakt muziek mij ongenadig. Diep in mij gaat dan een snaar trillen en ik word overstelpt door emotie die ik niet kan terugvoeren naar iets dat concreter is dan “deze muziek heb ik zo vaak gedraaid toen ik 16, 17, 21 jaar was…” Het noodlot bepaalde dat Frank Lammers See me, feel me van The Who zong. Maar dwars door de irritatie heen sneed de muziek door mijn ziel en zette ergens daarbinnen alle snaren in beroering!

Na het concert moesten we de drukte doorstaan die de Alkmaar City Run by Night met zich meebrengt. Wat is het toch dat dit soort idiote evenementen massa’s mensen op de been brengt, terwijl in de grote zaal van De Vest bijna de helft van de stoelen leeg stonden… We haalden dochterlief op van het station en reden naar huis.

Ik lag laat in bed en moest er vroeg weer uit! Om half acht pikte ik vriend Barney op en door de miezerregen reden we naar het zuiden, met als eindbestemming het gehucht Falkenauel in de Südeifel. Gewoonlijk, als ik met mijn levensgezellin de A2 afrijd, stoppen we in Eijsden voor een kop koffie met zicht op de Maas en een bezoekje aan de bakker aldaar. Nu had ik een beter idee: 10 minuten verder rijden levert een stop op in een goddelijke vallei: de abdij van Valdieu. Je kunt er door de tuin kuieren, iets drinken met wat lekkers erbij en… ze maken en verkopen er bier, kaas en cider!

Van Valdieu naar Falkenauel is het nog anderhalf uur rijden. Om klokslag 14 uur parkeerde ik de auto bij FeWo Nickels. Thuiskomen is dat: hoe vaak hebben we in dit huis niet een heerlijke herfstvakantie doorgebracht!? Rond vier uur gaan Barney en Fred 😀 nog een rondje lopen. Het uitspansel is grijs, de lucht is warm & klam, er valt een buitje. Wat ons tijdens de wandeling opvalt, is het geluid van de stilte: het klaterende water van de Irsen, het geruis van de wind door de boomkruinen, het getwinkelier van de vogels… en verder niets!

Na de wandeling gaan we de keuken in. Onder het genot van een fris wit wijntje bereiden we een lekkere curry vol verse groenten en stukjes kip. Na de afwas trekken we ons terug in de woonkamer, met een grote pot kruidenthee en ieder ons boek… Het raam staat open. Buiten zingen de vogels en ritselen de bladeren van de bomen. En verder niets.