Als ik om iets over zevenen de rolluiken omhoog hijs, tuimelt helder zonlicht de slaapkamer binnen; vanuit het dal stijgen nevelslierten omhoog… We rijden gauw naar Daleiden, naar het supermarktje-cum-bakkerij , om allerlei lekkers in te slaan. We ontbijten met broodjes, zuurdesembrood, kaas, bosbessenjam, appelstroop (van de abdij van Valdieu) en een grote pot thee. De rugzakken worden klaargemaakt en we rijden naar Irhausen waar we aan de wandeling beginnen.

De zon schijnt uitbundig maar al redelijk snel doemen de eerste wolken op. We lopen een stukje langs de Irsen en nemen dan het pad dat door het dal van de Eschbach omhoog voert naar het dorpje Eschfeld. Tussen de bomen door zie ik een grote vogel opvliegen: zwart, rode poten en rode snavel. Een zwarte ooievaar! Wow, dat is best bijzonder!

In Eschfeld bezoeken we de Sankt Luzia Pfarrkirche. Pastoor Christoph März versierde de muren en het plafond van de kerk met prachtige muurschilderingen. Van 1906 tot 1921 was hij er druk mee, en het resultaat mag er wezen!

We volgen nu een stukje de ‘grote weg’ naar Roscheid, genietend van weidse uitzichten, en dalen voorbij het dorp over een steil pad af naar de Irsen. Hoog in de lucht cirkelt een koppel wouwen, goed herkenbaar aan hun gevorkte staart. Een ree wordt opgeschrikt en verdwijnt in de bossages langs het pad… Op de brug over de Irsen, die hier nog slechts een kronkelende beek is, eten we de meegebrachte lunch op.

Vanaf hier lopen we door het Irsental stroomafwaarts terug naar de auto. Het eerste stuk, tot aan de Seveniger Mühle, is mooi… De zon komt er nog een paar keer door voor ze definitief verdwijnt achter een eindeloos wolkendek…

Het pad door het Irsental heb ik vaak gelopen, het is een heerlijk pad. Wás, moet ik helaas zeggen… Er wordt hard gewerkt aan de verbreding ervan! Het contrast tussen de nieuwe weg en de Irsen, die rustig meandert door smalle, malse weilanden vol boterbloemen en hier en daar door een moerasbosje, is enorm. We lopen als het ware over een litteken in het landschap… Slechts af en toe heeft het pad zijn oude karakter behouden – voor hoe lang nog!?

We rijden nog even naar Arzfeld voor een bezoekje aan de Tourist-Informazion. Ik hoop er nieuwe wandelkaarten te kopen, maar ik vang bot. Hoewel er de afgelopen jaren overal in het Naturpark Südeifel nieuwe wandelroutes zijn uitgezet, zijn de kaarten niet aangepast. We krijgen wel een paar brochures mee waarin een overzicht wordt gegeven van rondjes die je kunt lopen. Dat biedt in elk geval enig houvast!

Om vier uur zitten we met een biertje en een boek op ons balkonnetje. Straks gaan we de nieuwe pizzeria in Daleiden proberen.

Ik denk zomaar dat we vanavond weer vroeg op één oor liggen!