Als ik de gordijnen open trek, is de lucht staalgrijs. Voor de laatste keer stort ik mij op allerlei zoetigheid voor ontbijt (en jawel, vandaag ook een spie omelet en een schaaltje Kalamata olijven). Tot slot consumeer ik een kom Griekse yoghurt met honing, eveneens een vast onderdeel van de ontbijten van de afgelopen twee weken… Dit alles spoel ik met twee mokken koffie en twee glazen water weg.

Ik breng de koffers naar de auto. Het regent. We checken uit, stellen de tomtom in, vertrekken. De top van Mount Parnassos zullen we niet zien, die is in wolken gehuld.

We hebben nog één stop gepland: een (kort) bezoek aan het klooster Osios Loukas dat op de lijst staat van UNESCO World Heritage. Het klooster ligt mooi, ik vind het buitengewoon sfeervol. Het regent.

We dwalen rond en gaan de twee kerken en een crypte in. Mooie fresco’s zijn er te zien in de crypte en in de kerkkoepel troont een strenge Christos Pantocrator. In het souvenirwinkeltje koop ik mijn tweede koboloi, een van glazen kralen. (Mijn eerste kocht ik in een mooie winkel in Galaxidi, een dieprode bakelieten koboloi.)

We rijden de bergen uit. In de achteruitkijkspiegel zie ik toch nog besneeuwde toppen…

De weg is breed en er is weinig verkeer. Ten slotte draaien we de snelweg op… AutoUnion Markopoulo is de eindbestemming. We leveren de auto in. De shuttlebus brengt ons naar de luchthaven. Het regent nog steeds.

Ik laat me verleiden tot de aanschaf van een fles ouzo en een doosje Greek delight. We stijgen op met vertraging vanwege de drukte in het Duitse luchtruim. De twee minuten stilte ter ere van de gevallenen tijdens de Wereldoorlogen, houden we in de lucht.

Om iets voor half negen landen we, bijna een uur later dan gepland… Terwijl we op onze bagage zitten te wachten, maak ik dit stukje af en ‘druk ik op de knop’.