Het is de zaterdag voor Pasen. Gisteravond zijn we Kardamili nog ingegaan om naar de Goede Vrijdagprocessie te kijken. Vanuit de kerk klonken klaagzangen, versterkt door luidsprekers in de torens. Ik moet eerlijk zeggen dat het me deed denken aan Algerije, en de imams die oproepen tot het gebed. Erg sfeervol! Iets voor 21 uur gingen de klokken weer luiden en vervolgens liepen honderden mensen met kaarsjes in hun hand achter een bloemenschrijn-met-kruis aan.

Nu begint de dag op het terras met uitzicht op zee en een prima ontbijt met veel zoetigheid.

Van mensen die dezelfde reis maken als wij maar die een dag vóór lopen, hoorden we dat de wandeling door de kloof erg warm is… Dus besluiten we om de koelte op te zoeken en met de auto de bergen in te rijden; we zien dan wel wat we tegenkomen en wat we kunnen doen.

De eerste stop is in Proastio. Er staat een prachtig oud Byzantijns kerkje ter ere van Sint Nicolaas…

Even buiten het dorp vinden we nog een schitterend Byzantijns kerkje, helemaal verlaten tussen de olijfbomen… en in de buurt ervan groeien een paar prachtige orchideeën!

De weg naar het bergdorp Kastania blijkt onverhard te zijn dus rijden we een stuk om – dat is helemaal niet erg want het is hier heerlijk rijden over smalle, bochtige, rustige weggetjes met de bergen als decor. Kastania is een klein dorp maar er staan zeker zes of zeven kerken. Ook is er een gerestaureerde burchttoren en een gezellig pleintje.

Van een oud, gerimpeld vrouwtje dat op een aardappelakkertje aan het werk is, krijg ik een krop sla. Ze laat me zien hoe ze het veldje bevloeit; ook dat voert me in gedachten terug naar Algerije waar we in een woestijnstad zagen hoe de akkertjes aan de rand van de stad d.m.v. vernuftige kanaaltjes worden voorzien van water.

Vanaf Kastania rijden we naar Saidona en voorbij dat dorp nemen we een weg die de bergen in voert. Helaas is die al na 100 m onverhard, na 500 m zetten we de auto op een zijpad en dat volgen we naar de top van een bergje waar een kapelletje staat. In de schaduw ervan eten we wat.

We dalen weer af naar de auto en lopen nog een kleine kilometer omhoog over de onverharde weg, tot we wéér bij een kapelletje komen.

We zetten het autotochtje voort en wandelen vanaf de weg naar twee ruïnes van kloosters, het ene nog mooier dan het andere! Langs de paadjes en trappen bloeien weer allerlei bijzondere planten.

Uiteindelijk bereiken we Exohori. We klimmen te voet het dorp in tot we uitzicht hebben op de kloof en de besneeuwde bergtoppen erachter.

De dag is vol. We rijden terug naar de kust en parkeren in Kardamili. We zoeken een taverna op en eten met zicht op zee… Een aardig Nederlands stel dat we al eerder hebben ontmoet, schuift aan. Een gezellige avond… en we rijden veel later dan gepland terug naar het hotel.

Let op de kleur van de lucht… woestijnstof maakt dat de zon ondergaat achter een bruin waas.