Het is bijna half twaalf en de trein rijdt langs de rafelranden van Roosendaal. Even later zijn we in het station. Aan weerszijden van het perron staan NS-treinen, voor de stoptrein naar Puurs, die ook Antwerpen Centraal aandoet, moet ik via een ondergrondse traverse naar spoor 1.Station Roosendaal is niet echt veranderd. Lange perrons, een bruin bakstenen stationsgebouw. Ik krijg er altijd een gevoel van desolaatheid… Je hebt zo van die stations: Uitgeest bijvoorbeeld, of dat station waarvan ik me de naam nu niet kan herinneren, ergens in Engeland, we hebben er verschillende keren in weer en wind op voortsukkelende lokale treinen staan wachten. Roosendaal! Toen ik mijn leven nog niet met vrouwlief deelde maar zij al wel in mijn leven was, treinde ik wekelijks een à twee keer per week met de internationale trein naar Rotterdam – en terug. Internationale tickets waren toen nog twee maanden geldig. Ik stapte altijd in de trein aan het uiteinde waar geen controleurs waren en hoopte dan dat mijn kaartje nog niet was geknipt als ik in Roosendaal arriveerde. Daar stapte ik dan uit de trein en liep helemaal naar het andere uiteinde van de trein om weer in te stappen en te hopen dat de controleur weer niet tot bij mij geraakte. Lukte die truc, dan kon ik het ticket bij een volgende reis naar Rotterdam opnieuw gebruiken. Ik werkte dat jaar halftijds en kon elke frank goed gebruiken!Nu zit ik te wachten tot de stoptrein naar Puurs zich in beweging zet. Alle stationnetjes tussen Roosendaal en Antwerpen Centraal stoppen we. Essen, Wildert, Kalmthout, Kijkuit, Heide, Kapellen (daar heb ik een paar jaar gewerkt in een kinderopvangcentrum), Sint-Mariaburg (daar woonden nonkel Pol en tante Dianneke en hun twee dochtertjes, onze nichtjes), Ekeren (daar woonde mijn vader zijn goed vriend Armand, te jong overleden…), Antwerpen Noorderdokken, Antwerpen Luchtbal (daar woonden mijn grootouders, moeke Luchtbal en opa, en tante Jeanne en nonkel Bob met hun kinderen; we hebben er vaak gelogeerd).In een geschaafd Nederlands doorspekt met een onvervalst Antwerps accent worden de stations tussen Roosendaal en Puurs door de conductrice opgesomd. De trein is vertrokken.Intussen zijn we in Wildert gearriveerd. Een halte, maar de trein stopt er nog… Tuuuuuut. De deuren sluiten zich, de reis gaat verder. Op weg naar mijn moeder en mijn broer(s)…