Hoe lenteachtig kan een dag beginnen!? Buiten in het zonnetje wachten we op L, ex-collega van vrouwlief. In de sloot naast het huis drijft een moeder eend met drie pulletjes voorbij. Peis en vree alom.

We rijden naar Weesp en parkeren bij Fort Uitermeer, onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en van de Stelling van Amsterdam. Het is heel wat jaartjes geleden dat ik hier langs kwam gewandeld, er viel toen weinig beweging te bespeuren.

Afgelopen vrijdag is het restaurant weer geopend (het was vorig jaar afgebrand) en is de gerestaureerde keerkolk feestelijk ingehuldigd. De mensen van het Burgerinitiatief Fort Uitermeer werken hard, hun doel is de geschiedenis van het fort te vertellen. Een geschiedenis die waarschijnlijk zo’n kleine 1000 jaar geleden begon…

We worden ontvangen met koffie en thee en krijgen een korte rondleiding over het terrein. De lente is alom tegenwoordig: bloemen, frisgroene blaadjes, het zonnetje! Dan gaan we naar Plofhuis 7, een voormalig kruitmagazijn dat is omgebouwd tot theater waar geregeld jazzconcerten worden gegeven. Vandaag spelen vijf jonge, enthousiaste muzikanten hun Dance Macabre…

20ste eeuwse klassieke muziek, prachtig uitgevoerd, een origineel programma op een bijzondere locatie! Een aparte combinatie van instrumenten: dwarsfluit, klarinet, fagot, schuiftrombone en harp. Het applaus is niet van de lucht!

We gaat iets drinken, ons tafeltje staat in de zon aan de oevers van de Vecht. Gemberthee, muntthee, appelgebak, tosti. Het is druk op het terras, recreërend Nederland weet dit plekje uitstekend te vinden… Wij kijken nog even rond en nemen dan de benen. Te druk.

We rijden naar Naarden en maken een wandeling over de vesting. Zo druk als het in het charmante stadje is, zo rustig is het lopen over de gordel van groen en water die rondom Naarden Vesting is gespannen… En met dit weer is het dubbel genieten!

Thuis gekomen ontkurk ik een fles retsina en maak ik moussaka. Een voorproefje voor onze meivakantie!