Vele, vele jaren geleden – misschien wel twintig jaren her – brachten wij enkele vakanties door met als uitvalsbasis Clitheroe, een Engels stadje gelegen in de vallei van de River Ribble en ingeklemd tussen het ruige, onherbergzame Forest of Bowland (anders dan de naam doet vermoeden: geen bos, au contraire!) en Pendle Hill, een geïsoleerde bergrug (hoogste punt 557 m) doordrenkt met lugubere geschiedenissen over hekserij. The Witches of Pendle Hill zijn een begrip: het verhaal over de berechting van de heksen van Pendle Hill in Lancaster Castle is een van de beroemdste en best gedocumenteerde rechtszaken m.b.t. hekserij uit het 17de eeuwse Engeland.

Mist over Pendle van Robert Neill is een geromantiseerde vertelling over de heksen van Pendle Hill. Indertijd heb ik het gekocht én gelezen, en ik herinner me dat ik het een prachtig boek vond. Helaas heb ik tevergeefs in mijn boekenkasten gezocht: waarschijnlijk is het in de kringloopwinkel beland…

Onlangs belandde ik via Facebook in de nieuwsbrief van Didactief en zo bij hersenonderzoekster Margriet Sitskoorn, schrijfster van o.a. het onvolprezen boek IK2 (De beste versie van jezelf). Via een link kwam ik op een webpagina waar zij leestips geeft: een van de door haar aangeraden schrijfsters is Jeanette Winterson. En wat bleek: deze dame heeft een boek geschreven over de Pendle Witches met de mooie titel ‘De Schemerpoort’. Ik aarzelde niet en bestelde het boek bij de bibliotheek.

‘De Schemerpoort’ is een prachtig boek. Het vertelt het verhaal van de heksen van Pendle Hill vanuit het perspectief van Alice Nutter, zelf verdacht van hekserij maar een rijke dame en als enige vrijgesproken. Jeanette Winterson heeft een ijzingwekkende roman geschreven over de strijd tussen goed en kwaad. Zij doordrenkt op weergaloze wijze haar verhaal met duistere magie zonder goedkoop te worden… Ik heb zelden zo’n meeslepend boek gelezen. Extra leuk was natuurlijk dat ik de streek ken (we hebben er heel wat wandelingen gemaakt) en dat ik Mist over Pendle heb gelezen. Daardoor zat ik ook meteen in het verhaal, dat Winterson echter vertelt met een geheel eigen twist…

(Haha, daar ben ik weer… vijf sterren!)