Poedel

Poedel, zo wordt Michael door zijn schoolvriendjes genoemd, eerst als een soort racistisch scheldwoord, later liefkozend want hij kan heel goed voetballen…

Poedels vader is in de Tweede Wereldoorlog gesneuveld, hij was RAF piloot. Michael was niet eens geboren. Michael woont nu in London met zijn moeder Christine, een Française. Samen gaan ze geregeld op bezoek bij twee tantes die in Folkestone wonen. Tante Mary (tante Foei) en tante Martha (tante Sneeuwklokje) hebben zijn vader opgevoed, die zelf zijn vader verloor in de Eerste Wereldoorlog. De tantes hebben een hondje, een soort Jack Russell-terriër die naar de naam Jasper luistert. Als ze op bezoek zijn in Folkestone, gaan ze altijd sneeuwklokjes in zee strooien ter nagedachtenis van Michaels vader…

michael morpurgo - een medaille voor leroy (1)

Zo komen we stilaan wat meer te weten over Poedel. Hij zou zelf heel graag een hondje hebben, maar zijn moeder wil dat niet. “Honden,” mopperde ze altijd. “Daar heb je alleen maar een hoop rommel van. Ze stinken en zitten onder de vlooien. Daarom zitten ze zich ook altijd te krabben. En ze likken zich overal waar iedereen bij is. Répugnant! Abhorrent! Dégoûtant!” (Ze kende veel woorden voor ‘walgelijk’.) “En ze bijten. Waarom zou ik een hond willen? Waarom zou überhaupt iemand een hond willen?” (Eerlijk gezegd begrijp ik dat ook niet altijd…)

Tante Sneeuwklokje overlijdt en tante Foei belandt in een verzorgingstehuis. Poedel krijgt een pakje… en dan verandert zijn leven, niets is nog wat het altijd geleken heeft.

michael morpurgo - een medaille voor leroy (2)

Michael Morpurgo is vooral bekend door zijn (schitterende!) boek Oorlogspaard (verfilmd door Steven Spielberg), maar hij heeft zó veel mooie boeken geschreven! Het was lang geleden dat ik iets van hem had gelezen, Een medaille voor Leroy zag ik vrijdagmiddag toevallig staan toen ik in de bieb was om een ander boek op te halen en stond te wachten op vrouwlief die nog aan ’t rondkijken was.

michael morpurgo - een medaille voor leroy

Ook dit boek eindigt met een nawoord waarin Michael Morpurgo vertelt waar hij de inspiratie voor dit boek heeft gehaald: het boek is deels autobiografisch en deels vertelt het het verhaal over zwarte militairen in dienst van blanke (Britse, Amerikaanse) legers en het dedain waarmee op deze mensen werd neergekeken…

Een aanrader!

Dit bericht werd geplaatst in Lezen. Bookmark de permalink .

Een reactie op Poedel

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s